Sevgi Neredeyse Tanrı OradadırLev Nikolayeviç Tolstoy

Kitap toplam 5 hikayeden oluşmakta
•Sevgi neredeyse Tanri oradadir
•Polikuşka
•Asuri Hukumdari Asarhadon
•ilyas
•Küçükler büyüklerden akilli çikti
•Tavuk yumurtasi büyüklüğündeki tohum

Kitaba ismini veren hikayeyi cok sevdim. Ailesini kaybeden yaşli ayakkabi tamircisi inancini yeniden kazanir ve etrafina daha duyarli bir insan olur çıkar
İlyas hikayesini de bilhassa okumanizi öneririm. İki yasli çiftin malini mülkünü yitirdikten sonra huzuru bulmalari ve refaha ermelerinin kissasi anlatilmiş.
Küçükler büyüklerden akilli çıktı Hikayesinde büyüklerin birbirlerine nefret ve kin duymalarinin ne kadar'da kolay olduğunu anlatitiyor. Oysa küçükler öylemi tertemiz yürekleriyle hemen kaynaşiyorlar birbirilerine kin gütmeyi bilmiyorlar taki büyüyene kadar
Tavuk yumurtasi büyüklüğündeki tohum bu hikayeden anladiğım zamanla herşeyin dahada kötüye gittiği. Eskiden çok emekle daha bereketli ve sağlikli günlerin geçmiş olduğunu anlatmiş
Genel olarak Tolstoy hikayelerinde inanci sevgiyi ve merhameti anlatmiş. Hikayeleri anlaşilir yalin ve akilda kalici okumaniz dileğimle

''Sanat zenginlerin , aydınların elinde bir imtiyaz olmaktan kurtulmalı , insanların birbiriyle kaynaşmasına , iyilik , hakikat , aşk yolunda yürümelerine yardım etmelidir.''anlayışıyla yazılmış bu öyküler ,Tolstoy'un kötülüğe iyilikle karşı koyma ve ruhun kurtuluşunu her şeyden üstün tutma anlayışının ürünleridir.. bence okumaya değer tavsiye ederım :)

Tolstoy'un 7 öyküden oluşan bu eseri diğer eserleri kadar ön planda olmasada niçin ön planda olmadığı sorusunu akıllara kazıyor, kitap okunulduktan sonra.

Eser günümüzün iki eksik ya da olduğu halde yitirilmeye yüz tutmuş iki temel sorununu ele almış bulunmakta; Sevgi ve Din.
İnsanı insan yapan en temel yapı taşının sevgi olduğunu hepimiz biliyoruz. Bizlere kısa da olsa sevginin yüceliğini tekrardan hatırlatan Tolstoy bu hikayelerini değil, aslında kendimizi okumakla yükümlendiriyor. Tabi dikkat ettiğim bir şey de var, Sevginin ve iyiliğin temelinide sürekli dine bağlayan Tolstoy bu ikiliyi bir çok hikayede karakterlere yükleyerek biz okurlara tekrardan hatırlatıyor, diyerekten incelememi bitiririp tavsiyemide hatırlatıyorum.

Tolstoy'un ömrünün son 25 yılında yazdığı yedi tane öyküden oluşan kısacık bir kitap fakat içindeki öykülerin hepsi bir mesaj veriyor.Dünyada en önemli olan değerlerin sevgi ve iyilik olduğu güzel bir şekilde ifade edilmiş.

İçinde yedi tane kısa hikâye olan güzel bi kitap :) bir kaç hikâyesi gerçekten çok etkileyiciydi. Seveceğinizden eminim almayı düşünüyorsanız alın okuyun. İyi okumalar.

Bitmesini hiç istemedigim harika bir kitap. Öyküler o kadar güzel ki kesinlikle okunması gereken bir kitap. Okumak isteyenler hemen başlasın diyebilirim :)

"..bu bizim izledigimiz yol,ama Tanri'nin izledigi yol bu degil.Onu bir elma caldigi icin kirbaclamak gerekiyorsa ya gunahlarimiz icin bize ne yapmali?"
Bitirdikten sonra Sevgi neredeyse Tanri oradadir dedirten bir kitap.

Tolstoy'un hikayelerinden hep güzel dersler çıkartıyorum ve bu yüzden seviyorum. Üç hikayeden oluşan bu kitapta beni en etkileyeni "Aptal İvan'la İki Kardeşi" hikayesi oldu.Bu hikayeyi okurken;paranın,ordunun,hırsın ve hoşgörüsüzlüğün olmadığı yalnızca çalışmanın olduğu aptallar ülkesinde yaşamak istedim.Kötü niyet taşımayan insanların her türlü zorluğu aşabileceği fikrinin işlendiği bu hikayede Tolstoy bir ütopyanın;kansız,gözyaşsız,herkesin mutlu yaşadığı bir dünyanın kodlarını veriyor. İncil'den bölümler de bulabileceğiniz hikayeler okumaya değer.İyi okumalar...

Tolstoy'un nasıl değerli bir yazar olduğunu hatırlatmamıza elbette gerek yok. Ancak yine de öncelikle biyografisinden üstünkörü de olsa bahsetmek isterim:

'Lev Nikolayeviç Tolstoy, 9 Eylül 1828'de, Tula şehrinin Yasnaya Polyana adlı küçük bir köyünde doğdu. Zengin bir toprak sahibinin oğluydu ve soylu bir aileye sahipti. Tolstoy çocukluğunu, ailesine ait Yasnaya Polyana malikanesinde geçirir. Temel eğitimini burada alır. Daha iyi bir eğitim almaları için Moskova'ya taşınmalarına karar verilince Tolstoy, babası ve kardeşleriyle birlikte Moskova'ya yerleşir. Küçük yaşta anne ve babasını kaybeden Tolstoy ve kardeşlerinin bakımını, Kazan'daki halaları üstlenir.

1841'de Kazan Lisesi'ndeki eğitimine başlayan Tolstoy'un üniversite eğitimindeki ilk tercihi Doğu Dilleri Fakültesi olur. Buradaki eğitiminden memnun kalmayınca okulu bırakır, ikinci tercihini Hukuk Fakültesi'nden yana kullanır. Fakat üniversite eğitimi beklentisini karşılamaz. Bu arada sağlık sorunları da baş göstermiştir. Kazan Hastanesi'nde bir süre tedavi gören Tolstoy, 1847'de Yasnaya Polyana'ya döner. 1851'de orduya yazılır. Tolstoy, bu dönemde Çocukluk, İlkgençlik, Gençlik isimli eserlerini kaleme alır. Üniversite eğitimi hakkındaki düşünceleri ve kısa eğitim dönemi, aslında çok önemli bir atılımın zeminini oluşturmuştur. Tolstoy, 1857 ve 1860 yıllarında çıktığı Avrupa seyahatlerinde gittiği ülkelerdeki eğitim sistemini inceleme fırsatı bulur ve döndüğünde Yasnaya Polyana Okulu'nu açar. Tolstoy'un bir pedagog olarak anılmasını sağlayan bu okul, köylüler tarafından ilgi görmese de fikirlerini hayatı boyunca yaşatacağı bir eser olur.

1862'de de komşu çiftliğin sahibi olan bir doktorun kızıyla evlenir. Bu evlilikten on üç çocuğu olur. Mutlu bir aile hayatı sürdürdüğü bu dönemde, Kazaklar, Sivastopol Hikayeleri ve ilk büyük romanı olan Savaş ve Barış'ı kaleme alır. Ancak evlilik Tolstoy'un ruhundaki huzursuzluğu gideremez. 1875'ten sonra yıldan yıla artacak bir bunalıma girer. 1877'de yayımlanan ikinci büyük romanı Anna Karenina, bu bunalımın izlerini taşır. Tolstoy'un bunalımını ve manevi yalnızlığını artıran diğer bir etken de 1900'lerden itibaren ailesiyle arasının açılmasıdır. Geniş halk yığınlarının, özellikle Rus köylüsünün yoksul, perişan durumu onu çok üzer. Bu yüzden mal varlığını köylülerle paylaşmak ister, ama bu isteği ailesi tarafından hoş karşılanmaz. Tüm bunlar onun 1910'da ailesini terk etmesine yol açar. Bu yolculuktan kısa bir süre sonra Astapovo tren istasyonunda hayatını kaybeder.

Çocukluğum, İlk Gençlik, Gençlik, Kazaklar, Savaş ve Barış, Anna Karenina, Kroyçer Sonat, Diriliş, Hacı Murat, Efendi ile Uşağı eserlerinden bazılarıdır.'

Tolstoy'un hikayeleri romanlarıyla karşılaştırınca her zaman hayal kırıklığı yaratmıştır. Bu kitaptaki hikayeler de beklentime ters düşmedi. Yüksek bir edebi zevk, başarılı kurgu, akıcı konu bekleyerek okumayın. Öğüt verici, dini hikayeler. Fazlasını beklemeden okumak lazım.

Kitabın içindeki hikâyelerden birisiyle ilgili fikrim, önce bir parçasını okuyalım size de fikir vermesi açısından...

/ İki araç birlikte konaklama tesisinin önünde durdu. Hasta kadının kocası ve doktoru baroştan inip faytona doğru geldiler.
"-Kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu doktor kadının nabzını tutarak.
"-Sevgilim yorulmadın mı?" diye kocası Fransızca sordu, "-Arabadan inmek istemez misin?"
"-Fark etmez, hep aynı şey" dedi hasta kadın. "-Ben inmeyeceğim."
Kadının kocası bir müddet orada dikildikten sonra tesisten içeri girdi.
"-Ben kendimi kötü hissediyorum diye sizin de kahvaltı yapmamanız için bir sebep yok" dedi hasta kadın, penceresinin önünde duran doktora belli belirsiz gülümseyerek.
"-Nasıl olduğum umurlarında değil" dedi kendi kendine, bu arada doktor kadından ağır adımlarla uzaklaşarak binanın merdivenlerini hızlı adımlarla çıkmaya başlamıştı. "-Onlar iyiler, bir şey fark etmez onlar için, ey yüce Tanrım!.."
"-Nasıl şimdi, Edouard İvanovitch" dedi kadının kocası doktorla karşılaştığında. Neşeyle gülümsüyor, ellerini ovuşturuyordu. "-Seyahat sandığımı getirmelerini söyledim buna ne diyorsun?"
"Bu dikkate değer bir davranış" diye karşılık verdi doktor.
Adam iç çekerek, sesini alçaltarak ve kaşlarını kaldırarak,
"-Peki, ya karım?" diye sordu.
"-Size söylediğim gibi, İtalya'ya varmak şöyle dursun Moskova'ya bile varamaz. Özellikle de bu havada."
"-O halde ne yapılması gerekiyor? Ah Tanrım! Tanrım!.."
Adam elleriyle gözlerini kapadı. "-Buraya getir" dedi seyahat sandığını getiren uşağına.
"-Güzergah üzerinde bir yerde durmak zorunda kalacaksınız" diye cevap verdi doktor omuzlarını silkerek.
"-Ama söyle bana, ne yapabilirim?" diye tekrar sordu kadının kocası, "-Onu yolculuktan vazgeçirmek için her türlü çâreye başvurdum, Ona maddi durumumuzdan, arkamızda bırakmak zorunda kalacağımız çocuklarımızdan ve benim işimden bahsettim. Ağzımdan çıkan tek bir sözü bile dinlemedi. Sanki iyiymiş gibi yutdışında yaşamaya karar verdi. Ona gerçekte sağlığının nasıl olduğunu söyleyecek olsam bu Onu öldürür."
"-O şu an zaten ölü bir kadın, bunu sen de biliyorsun, Vasili Dimitritch. Hiç kimse akciğerleri olmadan yaşayamaz ve ne yaparsanız yapın, akciğerlerin tekrar büyümesini sağlayamazsınız. Üzücü ve zor bir durum ama, elden ne gelir ki? Bana da size de düşen görev, Onun, son günlerini mümkün olduğunca rahat geçirmesini sağlamaktır. İhtiyacımız olan şey, Ona günah çıkartacak bir papaz."
"-Aman Tanrım! Ona son arzusunu sorarken ki halimi bir düşünsenize! Ne olursa olsun Onunla bu konuda konuşamam! Onun ne kadar iyi bir kadın olduğunu siz de bilirsiniz."
"-En azından yollar buz tutuncaya kadar beklemesi için onu iknâ etmeye çalışın" dedi doktor kafasını anlamlı bir şekilde sallayarak; "-yolculuk sırasında birşeyler olabilir" dedi.
"-Aksiuşa, hey Aksiuşa" diye bağırdı reisin kızı. Kız üstüne bir palto almış, çamurlu arka merdivenlerden aşağıya iniyordu.
"Gel haydi, Shirkinskaya Hanımefendiye bakalım. Dediklerine göre ciğerlerinden rahatsızmış, onu yurtdışına götürüyorlarmış. Daha önce hiç veremli hasta görmedim."
Aksiuşa kapının eşiğinden aşağıya atladı. İki kız elele bahçe kapısından dışarıya çıktılar. Yavaş adımlarla faytonun yanından yürüdüler ve alçak pencereden içeri baktılar. Hasta başını öne eğip onlara baktı ama onların meraklı bakışlarını görünce kaşlarını çatıp başını öteki tarafa çevirdi...
"-Aman Tanrım! Ne kadar hârikulâde, güzel bir kadındı, ne kadar değişmiş! Korkunç bir şey! Gördün mü, gördün mü Aksiuşa?"
"-Evet ve ne kadar zayıflamış" diye onay verdi Aksiuşa. Haydi gidip bir daha bakalım, kuyuya gittiğimizi söyleriz. Gördün mü bizden başını çevirdi, yine de ben gâyet iyi gördüm, ne feci değil mi Maşa?"
"-Evet, korkunç da çamur var ama" dedi Maşa ve iki kız bahçe kapısından içeri doğru koştular.
"-Besbelli çok çirkinleştim" diye geçirdi içinden hasta kadın, "ama acele, acele etmemiz lâzım, yurtdışında fazla sürmez düzelirim."
"-Nasıl oldun tatlım?" diye sordu kocası, ağzında hâlâ bir lokma, faytonun yanına gelerek.
"-Hep aynı soru!" diye düşündü kadın, "-üstelik ağzı da dolu!"
"-Ne önemi var?" diye mırıldandı öfkeyle dişlerini sıkarak.
"-Tatlım biliyor musun, korkarım bu yolculuk bu havada seni daha kötü yapacak. Edouard İvanovitch'de aynı şeyi söylüyor. Geri dönsek daha iyi etmez miyiz?.."
Kadın bir süre öfkeli bir şekilde sustu.
"-Belki hava düzelir, yollar iyileşir, böylesi senin için daha iyi olur, en azından hep beraber yola çıkarız"
"-Afedersin ama bunca zaman seni dinlemeseydim, şu an Berlin'de ve de tamâmen iyileşmiş olurdum!.."
"-Meleğim, elimden ne gelir? Mümkün olmadı, biliyorsun. Ama şimdi bir ay beklersen çok daha iyi olursun. Ben de işlerimi hallederim, çocukları da yanımıza alırız"...
"-Çocukların bir şeyi yok, iyi olmayan benim!"
"-Ama aşkım bak, ya bu havada yolda daha kötüleşirsen... Hiç olmazsa evde olsaydık"
"-Evde olmanın faydası ne?.. Evde mi öleyim yâni?" diye cevap verdi kadın sinirli bir şekilde.
Ölmek sözcüğü belli ki kadını irkiltmişti, kadın kocasına yalvaran ve sorgulayan bir bakış fırlattı. Adam gözlerini öne eğdi ve hiç bir şey demedi.
Hasta kadının ağzı ânîden çocuksu bir hareketle kasıldı ve gözlerinden yaş gelmeye başladı. Adam yüzünü mendiliyle kapatarak sessizce faytondan uzaklaştı.
"-Hayır, gideceğim!" diye haykırdı hasta, gözlerini gökyüzüne doğru kaldırdı, ellerini kavuşturdu ve anlamlı anlamsız sözcükler mırıldanmaya başladı.
"-Tanrım! Neden olmak zorunda?" dedi ve bu defa yaşlar gözlerinden daha bir hızlı boşanmaya başladı... /

İnceleme yapanın notu:
Bana göre, Tolstoy bu hikâyede, günlük hayatta yaşanırken yaşayanın çok da farketmediği ince bir ihâneti işlemiş! Ne hazin, sevdiklerini söyleye söyleye, tatlım-canım diyerek insanı önemsediği yanılsamasını oluşturup aslında hiçte umursamayan, hatta sevdiğini iddia ettiği kişinin sıfırı tüketmesi için elinden geleni yapan hâin, ruh hastası kimseler yok mu?.. Oldukça çok mâlesef!..

Ne zaman Tolstoy okusam bi Haykırış Duyuyorum Sevmek, Sevilmek diye. Çoğu kitabında Rusyanın Soğuk iklimine Kardan ve kıştan bahsetsede okuyucusunu daima samimi anlatımıyla isitmasini bilmiştir. Bu kitapta 7 hikayeden vede 7 dersten oluşmaktadır içerisinde Sevgi, dürüstlük ve inancın olduğu kıssadan hisse türünden adeta bir hatırlatıcı. Her hikâyede Mutluluğun sırrını ve bu sırra ulaşmanın yollarını bulacaksınız..