Ana kız gibidir beste ile güfte; birbirinden ayrılmaz bir bütündür et ile tırnak misali. Biri diğerinden doğar ve vücut bulur. Bazen bir musiki işler yüreğimize ve ardından sözler takılır dilimize… Bazen de inci tanesi gibi sıralanmış dizeler dokunur ruhumuza ve tınısı takılıp kalır kulağımıza… Şair, yüreğinden damıttığı sevgi damlalarını yıllarca biriktirir, zamanla yoğurur ve olgunlaştırır. Tohum tanesi dediği her harfi toprak rengi sayfalara sıralar. Bire bin veren toprağın en nadide ürünüdür güfte. Solmayan bir çiçek gibi; her biri ayrı renkte ve her zaman taze olarak bekler dalında. Bir gün bestekârın eline geçer sarı sayfalar. Duygu dağarcığına alır her bir dizeyi; onlarla gezer, onlarla uyur, onlarla yer içer… Şairin ruhuyla bütünleştiğinde doğum anı yaklaşmıştır. Sonunda her heceye bir nota nakşeder usta eller. Böyle başlar ve bize ulaştığında dillere nağme olur güfte ve bestenin birlikteliği…
