Sevgilisinin geçirdiği kazadan dolayı hayatı baştan aşağı değişen Cem adlı gazetecinin ("Bu kitabı çalın" kitabındaki bir öyküdeki karakter aynı zamanda), sevgilisini aslında kazadan çok önce düşüncelerinde öldürdüğünü mistik dokunuşlarla, geçmiş sorgulamalarıyla birlikte güzelce harmanlayarak bize sunuyor Gülsoy. Karakter sizi arkasına alıyor aynaya bakıyor ve bir anda aradan çekiliyor, siz kendinizi sorgularken yok oluyor.
Kitabın kurgusunu çok sevdim. Finale doğru heyecanım arttı. Neşet'in hikayesine ayrı bir kitap yazılır, öyle güzeldi. Özellikle son kısımları bir filme rahatlıkla aktarılabilecek şekilde yazılmış, kişilerin hayal gücünü basitçe çalıştırabilecek şekilde düşünülmüş. Keyif vericiydi.
Bir roman nasıl başlar, nasıl gelişir ve bitirilir göstermiş oldu Murat Gülsoy.
Her şey bu kadar güzel olmasına rağmen bir kaç nokta beni rahatsız etti okurken, onlar da olmasaydı, en sevdiğim kitaplar arasına rahatlıkla girerdi.
Birincisi, Murat Gülsoy mizahı gerçekten kötü. Bilerek yapılmış kötü bir espri anlayışı var kitapta ama artık yeter dedirtti bazı yerlerde. Sayın Gülsoy, mizah olayını katmasak mı acaba :)
İkincisi, Sevgilinin geciken ölümünde anlatılan üçlü ilişkide, üçüncü kişinin aşkı maalesef geçemedi. O mektuplar, biraz daha duygu uyandırabilecek şekilde gelebilirdi. Kurgunun mükemmelliği bir nebze sekteye uğruyor akışkanlık anlamında o bölümlerde.
Bu iki durum harici kitabı gerçekten çok beğendim. Murat Gülsoy'un sadece hikaye yazarı olmadığını da deneyimlemiş oldum.
