Yazarımız 19. yüzyıl Fransa’sında yaşamış, gençliğini Katolik kilisesi ve öğretimine düşman biri olarak geçirmiş. Daha sonraları Katolik yazar, Barbie d'Aurevilly'le tanışmış ve onu akıl hocası olarak görmüş. Hemen ardından dini bir dönüşüm geçirmiş.
Dilimize çevrilen tek kitabı Sevimsiz Öyküler, o da Borges’in derlemesi zaten. Babil kitaplığı her okuduğum kitabıyla Borges’e hayranlığımı arttıyor ve tabi söz konusu kitapların yazarlarına da. Borges, her seçkide belli bir yazarın en yetkin olduğu, en ustaca yazdığı, en karanlık, en dehşet verici öykülerini derlemiş. Sevimsiz Öyküler de böyle. Kitaptaki 12 öykü merakla okunuyor. Başlangıçta belirsiz ve yavaşça ilerleyen olaylar şok edici bir şekilde son buluyor. Her öykü istisnasız bu şekilde. Özellikle ilk öykü Ihlamur’un sonu insan doğasındaki kötülüğü gösterir nitelikteydi. Bir de Evin Yaşlısı öyküsünü çok sevdim. İnsanların soğukkanlılıkla neler yapabileceğini tüyler ürpertici bir şekilde gözler önüne seriyor. Kötü bir baba-kız ilişkisi de diyebiliriz bu öykünün konusuna.
Çok beğendim, çok etkilendim, okurken yer yer huzursuz oldum yer yer karakterleri, yaptıklarını haklı buldum. Borges tarafından hazırlanan Babil Kitaplığı serisinden daha azını beklemezdim zaten.
