Seviyordum Söyleyemedim

Evlenmeden önce, nişanlımla iki medeni insan gibi karşı karşıya gelip herşeyi konuştuk. O, bana "Beni hep anlamaya çalış." dedi, söz verip, bu kez ben isteğimi söyledim kendisine: "Sen de bana misafirlerin içinde konserve kapağı, Cola kapağı, sıkışmış musluk açtırmayacaksın tamam mı?" dedim. Kısa sürede anlaştık ve işi uzatmadan evlendik.

Umarsızca "Tütün bitkisi Allah'a karşı dik durup, yapraklarını aşağı indirmediği için biz müminler onu yakarak cezalandırıyoruz." diye şık bir cevap verirseniz sigara içmeyenlerin faşizminden kurtulursunuz.

Birini sevdiğimizi söyleyebiliyor olsaydık ne mendiller, ne halı-kilim desenleri ne de yanık türkülerimiz olacaktı bizim. Yeter ki reddedilme korkumuz içsel kanallara aksın.

Kombi ve kaloriferli evlerden sonra çocuk odaları icat edilmiştir. Çocuğun belli bir yaştan sonra odasında yatıp kişilik geliştirmesi gibi saçmalıklar da böyle başladı. Ne yaptı çocuk? Sabaha kadar korkuyla titredi, biraz büyüyünce açık saçık dergilere baktı. Kendi televizyonundan, internetinden dünyanın bütün pisliğine bulaştı. Yalnızlığa alıştı ve bir cemaat toplumu olan memleketimiz kendini beğenmiş yabanıl insanlarla doldu.

İnsan beyni, kadın düşünmekten tekerleği icat etti. Sendromun etkisinden kurtulamayıp içine atanlar da yazıyı, yazıyla da derdini anlatamayan insanlar kabuklarına çekilip kafayı çekmek için alkollü içkiyi buldu... Evet kardeşlerim, bilim böyle ilerledi...!

Modern psikiyatrik hastalıklara baktığınızda "Anksiyete" diye bir hastalık cinsine rastlayacak ve bu dinin bazı şeyleri çok önceden nasıl engellediğini görmüş olacaksınız. Anksiyete, Panik Atak, Kuşkuculuk denen tüm bu hastalıklar, tüm zamanlar içinde kendi akıbetimizi düşünmekten kaynaklanır. Anadolu'da "Aç mezarı var mı?" diye sorulan bir soru aslen birçok şeyin cevabıdır. Allah, bizi dünyaya rızkımızı garantileyerek getirir. Dünyada yiyecek son lokmamız kalmadığında kapımızı ölüm çalar.

Dünyada; okumuş ya da okumamış, ehliyetli ehliyetsiz, bilerek bilmeyerek her yaştan bütün insanların yirmi dört saat siyaset konuştuğu bir ülke vardır: Gözünü çapağını yidiğimin vatanı, Türkiye'm!

Jübilesini yapmış bir milletin bitik insanlarıyız. İleri dıbıklarım! Komplekse düşmemek için hep ileri...

Kış boyu, sobanın çıtırtıları arasında bir araya toplanır konuşurduk. Ailede bir sorun varsa herkes bilirdi. Şimdi, ana babalar sorunlarını mutfakta tartışıyor, kişiler birbirlerine yabancı, herkes kendi sınırları içinde kalmış.
Anlayacağınız ulus devletler her evde var. Her birey kendi odasında kendi geleceğini çiziyor.

Zayıf canlılar yumruklarını geliştiremeyip, tırnaklarını uzatırlar. Tırnak uzatmalarını da buna bağlıyoruz. Darwin deseydi inanırdınız, oysa ben ondan daha geniş bakıyorum evrime!

Oturmak kadınların en doğal hakkıdır. Bunu bütün erkekler biliyor olmalı ki otobüste, dolmuşta sürekli yer veriyorlar! Bunu refleksle yapıyorlar, kibarlıktan değil. Milyonlarca yıl kadınlara hizmet etmeyi ezberlemiş adamlar!

Ömür, arkada bıraktıklarımızdır. Belli bir yaşa kadar arkamızda birikenlerle yüzleşmekten korkarız. İhtiyarların yüzlerindeki hüzün bu yüzden acıklıdır. Onlar bugünü bırakır, yarını da düşünmezler artık. Ellerindeki tek malzeme dünleridir. Ayakları adım adım toprağa yaklaşırken bir yandan da geçmişe kaçarlar. Demiştim ya ayakların bir gözü hep arkadadır!