Kitap, çeşitli gazete ve çeşitli dergilerde yayıncılık yapan Şevket Rado'ya, yakın arkadaşları olan bu üç ismin 1940'lı yıllarda yazdığı mektuplardan oluşuyor.
Okuduğum mektuplardan edindiğim kadarıyla izlenimim şöyle:
Orhan Veli Kanık, son derece kibar, nezaket sahibi bir beyefendi. Bir şeyi rica ederken bile utanıp sıkılarak karşısındakini hiç zora sokmak istememeye çalışarak ediyor. Bu kadar nazik bir adamın, sevenlerinden bu kadar erken ayrılması ne üzücü.
Oktay Rifat da ağzı iyi laf yapan, tam olarak birçoğumuzun sahip olmak isteyeceği renkli bir arkadaş gibi muhabbeti sohbeti keyifli biri gibi duruyor. Yazılarında o samimiyet hemen kendini hissettiriyor.
Melih Cevdet Anday'ı ise kendime çok yakın buldum. Sevdiği insanları bırakmamak ister bir yapısı var ve kaybettiklerinin acısından, dertlerinden kurtulmak için çok sık içiyormuş bir görünümü vardı yazılarında.
Eğer bu isimleri merak ediyorsanız kıyısından köşesinden bir şekilde tanımak adına önerebileceğim bir kitap.
