" Sevgi bir etkinliktir; edilgen bir olay değildir. Bir şeyin içinde olmaktır, bir şeye kapılmak değildir. Sevginin etkin özelliği, en genel biçimde şöyle tanımlanabilir: Sevgi vermektir,almak değildir" diye bahseder Erich from sevgiden. Ayrıca sevgi sorumluluk, inanç, etkinlik, saygı, hoşgörüye, yaratıcılığa dayanır diye ekliyor. Veren kişi alandan üstündür sevgide. Kendini sevemeyen bir kişi başkasını sevemez, kendine inanmayan kişi başkasına inanamaz. Önce ben kendimi tamamlamalıyım sonra biz olmalıyız. "Sevgi, iki insanın birbirlerine varlıklarının özünden bağlanması, dolayısıyla herbirinin de kendisini varlığının özünden tanıması durumunda doğabilir ancak." Kendilerini buldukları için bir olurlar.
Ve sevgi narsist değil nesnel bir tutumla beslenebilir. Kendi görmek istedikleriyle değil gerçeği olduğu gibi yansıtarak kendini kandırmaktan kurtulmuş olur.
Asıl mesele ise çağımız tüketen toplumunda sevgiyi gerçekten yaşayan kimlerdir? Kimler sevgiyi yaşadığını sanıyor?
