Bir canlıdan bahsederken genetik yapıyı ve çevreyi göz önüne alarak bahsetmemiz gerekir. Genetik yapının ve çevrenin etkisi her zaman yarı yarıya olmaz ama denklemden birini çıkarırsak yanlış sonuçlarda oyalanır dururuz.
Empati günlük hayatta öylesine söylediğimiz, üzerine düşünme fırsatını pek de oluşturmadığımız bir kelime. Bir çocuk ağladığında onun bir problemi olduğunu unutup neden ağlıyor ki diye kaşlarımızı çattığımız anda aklımıza gelmesi gereken kelime. Ağlıyor çünkü bir sıkıntısı var mantıklı bir yaklaşım olmaz mı?
Çocuğun gelişimine eşlik etmek dünyanın en zor işi çünkü bir canavarın oluşmasına da bir dünya barışı sağlayıcısının oluşmasına da katkın olabilir. Nasıl mı? O bireyin her türlü olumlu gelişimine ket vurarak, ihtiyaçlarını görmezden gelerek, ondan bir büyükmüş gibi davranmasını beklerek, olumsuz yaptığı her şeyi görmezden gelerek bir de genetik yapın müsaitse hoş geldin topluma zarar veren birey! Ama ayna nöronlarını aktive ederek, maruz kalması gerektiği "uygun" stresi ona sağlayarak (burada 3 yaşındaki çocuktan inanılmaz şeyler beklediğimi anlatmıyorum), onun genetik yapısını olumlu yönde nasıl kullanacağını düşünerek en ama en önemlisi onu koşulsuz severek ve onunla vakit geçirerek dünyaya katkısı olan bir birey yetiştirebilirsin.
Kitaba dönecek olursak uç örnekler olduğunu itiraf etmeliyim ama bu bize aslında bazı şeylerin azımsanmayacak kadar önemli olduğunu gösteriyor.
Sağlıklı nesillerin yetişmesine katkımız olması dileğiyle..
