Çok uzun bir zaman aldı kitabı bitirmem. Çalışmamın payı var ama Botton'un bu kitabı diğerlerine göre biraz farklıydı. Normalde kitaplarında pratik bilgiye -yani deneyimlerine- daha çok yer veren bir yazar fakat bazen teorik bilgiler vermesi gerekiyor. İşte bu teorik bilgi kısmında sıkılabiliyorum. Bu kitabında teorik bilgi çok fazlaydı. Kitabın yararlı olmadığını söylemem fakat diğer kitaplarından daha az yararlı olduğunu söylemem mümkün.
Kitabın içinde Baudlaire'den Hopper'a, Flaubert'den Ruskin'e birçok yazarın hayatından alıntılar ve gözlemler yaparak "seyahat sanatının" nasıl bir olgu olduğunu anlatıyor. Botton'un işine kendini adamış ünlü bireylerden yola çıkarak hayatımızdaki farklı olguları açıklaması bana her zaman çekici geliyor. Bu sayede de zaman, durum ve yer kıyaslaması yapmaya itiyor okuyucuyu; bir nevi tarih merakı sarıyor insanı desem yeridir.
Kitabın sonlarına doğru ilk olarak kendi iç dünyamızı gezmemiz gerektiğini, belki buna odamızdan başlamanın daha iyi ve az maliyetli bir yol olduğunu anlıyorum. İnsanın odasının ne kadar mahrem olduğu bir yana aslında bireyi yansıttığını vurguluyor. Dönüp baktığımızda tümevarım yöntemiyle ilk olarak odamıza, sonra mahallemize, şehrimize, ülkemize ve sonunda dünyanın farklı yerlerine seyahat etmemizin bizim için daha anlamlı olduğunu söylüyor. Böylece kendimizi tanıyacak ve aslında bize hangi bölgelerin daha çok keyif vereceği konusunda doğru tahminler yapıp, verimli ve dinlendirici seyahatlere çıkmamızda kendimize rehberlik etmiş olacağız.
