Berta, Wilhelmine, Wilhelm, Rudolf, küçük Berta ve küçük Rudolf, rahibe, Meryem kolyesi, 1945!
Savaşın yarattığı travmayı yani 'Şeylerin Ağırlığı'nı ağır ağır anlatıyor Marianne Fritz. Bittiğinde boğazda bir acı, yürekte ağırlık bırakıyor. Kitapta da dediği gibi "Savaşı anlamış olsam engellerdim!" dedirtiyor anlatılan hikaye.
1945 ve 1963 yılları arasında gidip geliyoruz ve bu epey dikkatli bir okuma gerektiriyor. Zamanda gelgitlerle ilerliyor hikaye. Savaşın izlerinin Berta'nın hayatını nasıl kabusa çevirdiğini okuyoruz cümle cümle, her biri bir öncekinden ağır! Nasıl mı? : Savaşa gidip haber alamadığı kardeşleri, savaşa gidip dönemeyen sevgilisi ve bu esnada bebek bekliyor olması, evliliği, iyi bir psikolojik ortam sağlanamayan çocukları, bitmeyen kötü rüyaları, yaşadığı buhran anı, ...
Yaşam bazen başlı başına zorken, 1945 sonrası zorluğu çok derin işlemiş Fritz. Ağırlığı taşıyamama durumunu, akıl sağlığını koruyabilme/koruyamamayı, yeni başlayan günler için içimizdeki umudu ama umudun yara açtığını,... Etkilenmemek elde değil satırları okurken. Zamanda değişikliklerle devam ettiği için odağı sürekli kendisinde istiyor fakat buna değiyor. Okuyun lütfen.
