William Shakespeare'nin ünlü sözlerinden biri olan "Cehennem boş, bütün şeytanlar burada" sözü bu kitabın birincilik bölümündeki öykü için geçerli bir cümle. Şeytan banliyödeki birinci şeytanımız doktor kılığında. Kendisine gelenlere "elma" ısırtarak dünyevi özgürlüklerden ve yaşamlardan vazgeçirtiyor insanları. Bunun için insanın içindeki şehvet, para, açgözlülük, rahata yaşama isteği gibi tellere dokunuyor. En bilinçli kişilerin bile aklını manipüle edebilecek kuvvete sahip ve bu kuvveti her yolu deneyerek sergiliyor.
İkinci şeytan, insanın karşısına dinsel motif, kültür, ırkçı yaklaşımlar, güç isteği, sapıkça ve vahişe arzular olarak çıkıyor. Dogmatik bir düşünceyi ve bu düşüncenin götürdükleri üzerine bir ayrık otu gibi yükselen Diotima'yı ölüme götürüyor bu şeytan. Tıpkı Hypatia'yı yakan yobazlar gibi, Bir oteli ateşe verip masum canları katleden yobazlar gibi, dünyanın şekli ve hareketleri üzerine aklı ön planda tutan bilim insanlarının susturulması için her şeyi vacip gören yobazlar gibi, Diotima'da var gücüyle bu yobazlışara karşı göğsü dik olarak durmuştur.
Kötülük insanda. Acı insanda. Diğer tüm caydırıcılar bahane üstüne bahane üretmeye devam edecektir. Bu caydırıcılar insanı; sadık, korkak ve aşağılık etmeden varlığını sürdüremeyecektir.
