Shakespeare'in julius Caesar ve Antonius ile Kleopatra adlı oyunları büyük ölçüde Plutarkhos'un Yaşamlar'ına dayanır. Shakespeare'in julius Caesar'ı bu soylu Romalının adını taşımakla birlikte, daha çok, ellerini onun kanına bulayan Casca, Cassius ve Brutus gibi suikasrçılar üstünedir.
Sezar'ın cesedi upuzun yararken oyunu canlandıran, Marcus Amonius'un, "Dostlar, Romalılar, Yumaşlar!" diye başlayan kışkırtıcı söylevi olur.
Bemard Shaw'un Sezar'ı farklı bir Sezar. Dünyayı fethetmeye çıkan bir komutandan çok dünyayı keşfetmeye çıkan bir düşünür, gezginlik ve savaş anılarını yazmaya meraklı bir amatör yazar. Komutanlığa geç soyunmasına karşın çekirdekten yetişme askerleri yenmesini, çok yetenekli olmasına
bağlayabileceğimiz bir adam. Shaw'un Sezar'ında öğretme tutkusu, yazarın öğrenme tutkusu kadar güçlüdür. Pygmali'on'da Profesör Higgins nasıl bir çiçekçi kızı bir lady yapmak için geceyi gündüze katarsa, Sezar ile Kleopatra 'da da, yaşlı devlet adamı on altı yaşında delişmen bir kızı kraliçe yapmak için didinir durur. Shakespeare'in Kleopatra'sı erkekleri altı dilde baştan çıkaran, ayrıca vücut dilini cömertçe kullanan, olgun ve dolgun bir afenir. Shaw'unki ise henüz dadısından kamçı yiyen bir çocuk.
