"...Birdən meyxanaçı qarı səsləndi:
-Yaxşı, bəs çörək necə oldu?
Kozetta xanımın səsini eşidincə, adəti üzrə, dərhal stolun altından çıxdı.
O, çörəyi lap yaddan çıxarmışdı. O, gözü qorxmuş uşaqların adəti olan bir hiyləyə əl atdı, yalan danışdı:
-Xanım, çörəkxana bağlı idi.
-Qapını döyəydin.
-Döydüm, xanım.
-Bəs nə oldu?
-Qapını açmadılar.
Tenardye qarı:
-Sabah soruşaram, görüm doğru deyirsən, yoxsa yalan,- dedi.- Yalan danışmış olsan, görərsən sənə nə divan tutacağam. On beş su vermişdim, bəri ver görüm.
Kozetta əlini döşlüyünün cibinə saldı. Ölü kimi saraldı. Pul cibində deyildi.
Tenardye qarı hiddətlə bağırdı:
-Eşitmirsən, sənə nə deyirəm? Karsan?
Kozetta cibini tərsinə çevirdi. Cibi boş idi. Pul necə ola bilərdi? Zavallı qızcığaz nə edəcəyini bilmirdi, donub qalmışdı.
Tenardye qarı xırıltılı bir səslə:
-Demək, pulu itirmisən? Tam on beş su? Bəlkə, bu pulu oğurlamaq istəyirsən?
Qarı əlini dərhal ocağın üstündən asılmış qamçıya uzatdı. Bu qorxunc hərəkət Kozettanın dilini açdı, ondan bir nalə qopdu:
-Bağışlayın, bağışlayın! Mən bir də belə şey etməyəcəyəm!
Tenardye qarı qamçını əlinə aldı..."
