Shakespeare

Nedir yaşamımız? Bir oyun, tutku yüklü Eğlencemiz müzik, türlü türlü; Annelerimizin rahmi dinlenme yeri, Orada giyiyoruz bu kısa komedi için kostümleri; Göklerde o keskin gözlemci eleştirmen Oturuyor ve rolünü kaçıranı işaretliyor hemen; Bizi gökyüzünde sürekli aranan güneşten saklayan mezarlar Sanki oyun bittiğinde kapanan perdeler. Böylece oynayarak ilerliyoruz en son istirahata doğru Bir tek ölümümüz gerçek, tek şaka olmayan bu.

yy

Dünyayı yalnızca dünya olarak görüyorum, Gratiano, Bir sahne, herkesin bir rolünün olduğu, Ve benimki de acıklı bir rol.

Reklam

yy

Yaşam yalnızca yürüyen bir gölge, kötü bir oyuncu, Sahnede saatini kasılarak ve sabırsızlanarak geçiren, Ve ardından da bir daha haber alınamayan

yy

İblisler en karanlık günahlarını büründüklerinde, Önce cennete özgü bir tavırla baştan çıkarırlar,

yy

Biliyorum bedenimin nasıl da kırılgan olduğunu, Hiç güç sarf etmeden, tüyler bile onu öldürebilir: Biliyorum zihnimin tanrısal doğası olduğunu, Ama o da hem akıl hem de irade yönünden çürüyebilir: Biliyorum her şeyi bilme gücüne sahip ruhum, Ama her açıdan da kör ve cahil: Biliyorum doğanın küçük krallarından biriyim, Ama tutsağıyım onca şeyin hem düşkün hem sefil. Biliyorum yaşamım bir ıstırap ama yine de varım, Biliyorum alay ediyor duyularımla her şey: Ve sonuçta, biliyorum ki ben bir insanım, Yani gururlu ama yine de sefil bir şey.

yy

Bir serçenin düşüşünde bile ilahi takdir vardır.