8 hikayeden oluşan Gümüş Şimşek'te Sherlock hayranı olmamak elde değil. Okuduğum ilk polisiye, son olmayacak gibi görünüyor. Sizi çok sıkmadan ince mesajlar vererek akıp gidiyor. Sherlock, polisin çözemediği olayları gözlem yeteneğiyle ve keskin zekasıyla şıp diye çözüyor ve ağzınızı açıkta bırakıyor. Gözlem yeteneğinin insan hayatında nasıl bir yeri olduğunu daha iyi anladım diyebilirim. Ayrıca Watson'un da hikayelere katkısı göz ardı edilemez çünkü onların aralarında geçen diyaloglar da ayrı bir tat veriyor.
Hikayeler kısaca şöyle özetliyebilirim:
'Sırlar okulu'nda insan aklının her an sapabileceği,
'Sarı surat'ta insanın her zaman kendisine çok güvenmemesi gerektiği,
'Kayıp gelin'de anlaşılmaz bir olayın ne kadar apaçık olduğunu, cevabı çok uzakta aramamamız gerektiği,
'Benekli kordon'da kusursuz hazırlanan cinayet planının nasıl plan yapan kişinin sonu olduğu,
'Priory okulu'nda bir babanın oğlunu ne tür tehlikelere attığı,
'Dans eden adamlar'da insanın geçmişinden kurtulamadığı,
'Gümüş şimşek'te şatafata ve paraya önem veren bir kadının adamı nelere zorlayabileceği, hiç kimseye fazla güvenmemek gerektiği
'Boya imalatçısı'nda katilin aslında şikayette bulunan kişi olduğu, yani "katil içimizde geziyor olabilir" gerçeğini gözler önüne sermekte.
Mesajlar çok ince ve çok zekice verilmiş. Serinin diğer kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum. Kitapla kalın.
