Sherlock’un konusu hakkında bilgi vermek biraz gereksiz olacak, bu nedenle içerik hakkında genel değerlendirmeler yapmakla yetineceğim.
Eser kısa hikayelerden oluşuyor ve yazarı yakından tanıyan herkesin bildiği gibi çoğu hikayeyi ilgi çekici yapan şey olayın çözümü değil, girişi oluyor. Yazarın bu yönünü seviyorum, olay o denli ilgi çekici başlıyor ki bir hikayeyi bitirmeden kitaptan ayrılmak zorlaşıyor. Çözümde ise klasik Sherlock gözlem gücüyle, olağanüstü kurgu basit bir olay örgüsüyle çözülüyor. ‘Vampir anne davası, sadece geceleri görünen hayalet tenli gizemli asker, satın alacağı evden bir iğne bile çıkarılmasını istemeyen gizemli alıcı…’’ Konular son derece sürükleyici fakat Sherlock bize çözme fırsatı vermiyor ki zaten çoğu eserde ben Sherlock ile çözme yarışına da girmiyorum, yazarın bize ipucu vermeme konusundaki bencilliği Sherlock’un karakterinde kendini gösteriyor. Bu açıdan Agatha Christie’nin polisiye yazarlığını daha çok beğeniyorum. Onun eserlerinde konu daha ulaşılabilir ve gündelik olmasına rağmen onun karakterleri ipucu verme konusunda çok daha hoşgörülü.
Yine de Sherlock için bunun eleştiri olarak anılmasını istemem. Eskisini, yenisini, kitabını, dizisini, filmini, her şeyini seviyoruz. Tek başına bu bile yazarın ne denli iyi bir karakter oluşturucusu olduğunu gösteriyor. Kısaca klasik Sherlock serisinde son kitap olarak yer alan bu kitabı gerek seri içinde gerek seriden bağımsız olarak rahatlıkla okuyabilirsiniz.
