Sıfıra Doğru

Agatha Chrıstıe her zamanki gibi kalemini konuşturmuş.Yine çok güzel ve etkileyici bir hikaye ile karşılaştım.Katil bir Nevile oldu bir Audrey bir de Ted. En çok müfettiş Barret'in olaya dahil oluşu,cinayeti çözümlemesi ve sonuca bağlayacak deneye tabi tutması herkesi şüpheli konuma getirdi.Sıkmayan,bir o kadar da devam etmesini istediğiniz bir polisiye.Bu yüzden keşke Agatha uzun uzun roman yazsaydı diyorum...

Agatha teyzenin 1944 yılında yazdığı güzel bir Battle romanı. Başkomiser Battle'ın son kez göründüğü romanmış. Ve Poirot ile de tek bir kitapta (Briç Masasında Cinayet) bir aradalarmış. Sonrasındaki Poirot romanlarında Battle emekli olarak gösterilmiş. Bunu da öğrenmiş oldum. Daha önceki okuduğum kitaplar Poirot romanlarıydı genelde, daha Miss Marple kitapları da var bakalım...
Sıfıra Doğru ise entrika dolu bir romandı. Adamın eski karısı, kadının yakın arkadaşı falan filan bizim günümüzdeki dizilerin künyesine benziyor gibi. Başlarında olaylar sıradan giderken kitabın ortalarından itibaren cinayet üstüne cinayet geliyor. Tabi bir tanesinin cinayet olduğunu o anda anlamak bile güç. Sonrasında bütün olaylar en sonunda çözülüyor. Katilin o kişi olacağını pek beklemezdim açıkçası. Lakin diğer karakterlerin durumuna göre o adayın ihtimali de güçlüydü. Sonradan bahsedilen nefret durumu da işin içine girince daha da belirginleşmişti. Rahat bir şekilde okudum. Kitabın başlarında ufak tefek detayları cinayetin içine iyi oturtmuş Agatha teyze. Geri kalanları okumaya devam.

Oldukça güzel bir başmüfettiş Battle romanı. Neville Strange, Audrey'den boşanmış ve Kay ile evlenmiştir. Her sene Camilla halasına ziyarete giden Neville bu sene eylül ayında gideceğini söyler ancak Audrey de o zaman gidecektir. Martı Burnu köşkünde gergin bir vaziyet vardır ve olayla ilişkili insanlar o tarihte yakınlardadır. Bay Treves adlı bir avukat ölür ancak ölmeden önce söyledikleri önemlidir. Camilla Tressilian da öldürülür. Katil kimdir ve Battle bu kişiyi bulabilecek midir? Hiç beklenmedik bir final. Keyifle okunan bir roman.

Agatha Christie'nin bu romanında kahramanımız Hercule Poirot yok ama yine olay kurgusu, çözümlemeleri, anlatım dili hepsi yerli yerindeydi. Genel olarak polisiye romanlarda en çok dikkatimi çeken şey ise insanın bir cinayeti işletmesindeki en büyük 2 neden para ve hırs tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi. Polisiye severler için Agatha Christie'nin diğer okuduğum kitapları gibi yine bu kitabında da bekleneni fazlasıyla okuyucuya sunuyor.

Bilgi vermiyor ama heyecan uyanmaktadır daha iyi olabilirdi ama bildiğimiz Agatha her zamanki romanlarından o kadar cinayet romanından sonra artık stabil olduğuna inanıyorum

Bir çok hayatın ve bir çok olayın birbirini etkilediği,kişilerin ve olayların aralarında kilometrelerce olmasına rağmen,aslında birbirlerine ne kadar da yakın olduğunu bize Chrıstıe,bu kitanında anlatmış.Zevkle ve hızlıca okuyup bitirdiğim bir kitaptı.