Can Yücel'in iki tarz şiiri var, birisi yaşamı alaya alan satirik, argolu ve eğlenceli bir tarz, diğeri ise romantik, içten, sıcak, melodik. Ben ikincisine uyan şiirleri daha çok seviyorum. Bazen bir dışkıya, bazen başka bir şeye değindiği ağır argolu şiirlerini sevmiyorum. Hoşuma gitmiyor bunlar. Elbette Can Yücel'in tarzı bu, kabul ediyorum ancak tat almıyorum bu şiirlerden. Onun benim zihnimdeki imajı nedense kötü yerlere sürüklenmiş, acılara savrulmuş bir İstanbul'ludur neticede ve onun içindeki bilgeyi, romantiği daha çok seviyorum.
Bu kitapta çok sevdiğim bir şiiri olan "Sardunyaya Ağıt" da çıktı karşıma. Biliyorsunuz bu da iki defa bestelendi. Birisi Yeni Türkü tarafından diğeri de Fazıl Say tarafından. Yeni Türkü'nünkü biraz daha neşeli bir ritme sahipken Fazıl Say'ın yorumu adeta marş tarzında. İkisi de güzel, hikaye de güzel.
