Şiir yazanların, şairliğin taşlı yollarına yenice düşmüş arkadaşların bu tür kitapları elinden hiç düşürmemesi gerekir. Şiirin dil içinde ayrı bir dil olduğunu özümsemeden yazılmış bütün şiirler yavan kalır. Belli bir kalite kertesini aşamaz. Sönük, tekdüze, basmakalıp, kuru sözlerin tekrarı olur yazılanlar…
Bu yollardan daha önce geçmiş, şiirin çilesiyle yıllarca boğuşmuş şairlerin yazdıkları deneme türü yazıları okumak, onların şiir üstüne anlattıklarını dikkatle dinlemek, “şiir nedir?” sorusunun yanıtını kafamızda somutlaştırmamızın yanında, bilinçle, ustalıkla şiir kurmamızın yolunu da açar. Bu kitap çok öğretici…
Okumadan şair olmak, her kurduğu dizeyi şiir sanmak yanılgısından insanı kurtaracak kitaplardan biri. Bu kitabı okurken özellikle acemi şairler eksikliklerinin farkına varacaktır.
Bu değerli eserin “çok az” okunması beni hayli şaşırttı. Oysa ülkemiz “ bolca şairden” “ bolca şiirden” geçilmiyor… Demek ki herkes şiir yazmanın Tanrı vergisi olduğunu düşünüyor. Oysa yetenek tek başına hiç bir iş için yeterli değildir. Şiir için de geçerli bir savdır bu…
Şiir yazmayı ve okumayı bu denli seven bir toplumun neden şiir üstüne bilgi veren bu tür nitelikli kitaplara yönelmemesi şaşırtıcı…
OKURYAZAR
