Şairliğim on iki yaşımda başladı.
Bahanesi tuhaftır:
Annem hastanedeydi. Ziyaretine gitmiştim . . . Beyaz yatak örtüsünde, siyah kaplı, küçük ve eski bir defter. . . Bitişikte yatan veremli genç kızın şiirleri varmış defterde. . . Haberi veren annem, bir an gözlerimin içini tarayıp:
- Senin, dedi; şair olmanı ne kadar isterdim!
Annemin dileği bana, içimde besleyip de oniki yaşıma kadar farkında olmadığım bir şey gibi göründü. Varlık hikmetimin ta kendisi . . . Gözlerim, hastahane odasının penceresinde, savrulan kar ve uluyan rüzgara karşı, içimden kararımı verdim:
- Şair olacağım!
[ Necip Fazıl Kısakürek ]
