Sılaya Dönüş
Elçin HüseynbeyliSözler ve Alıntılar
"Ümit, en son ölür," demişler; ama aynı zamanda ümit ilk önce doğar, unutmayın!
İnsana önce dert, sonra mutluluk verir hayat. Aşk ise dertle başlıyor...
"Aşk, insanın en kadim kederidir."
O, ölümü alacakaranlıkta değil; tan yeri ağarırken, güneş ufku kana boyarken karşılayacaktı. Çünkü o, güneşle birlikte doğmuştu, güneşle aynı anda ağlamıştı...
Gelinin, bu dünyadan bir murat alamadan gitmesi, onu daha da güzelleştiriyor, benim de yüreğimi kanatıyordu. Gelinin yüzünde, ikiz kardeşler gibiydi gam ile sevinç. Öyle ki mahir bir ressam, arzulu bir insanın gamlı ve se- vinçli hâlini, bu yüzde birleştirmişti. Ümidi tükenenler ölümü, ümidini yitirmeyenlerse ikinci bir hayatı arıyorlar.
Dikenler adamın eline batıp elini kanatsa da buna hiç aldırmadı. Galiba bu adam acıyı, ağrıyı hiç hissetmiyordu. Ümitleri çoktan tükenmiş bu adamın hisleri de onu terk ediyordu sanki. Hem de sessizce, bu adamı hiç incitmeden... İnsan, hislerin sahibi olur mu? Kim bilir, belki de hisler, insanın sahibidir ve zamanı gelince de insanı terk edip gidiyordur. Ah..
Sayfa 10Kitabı okudu