Etrafındaki herkes gider ama insan kendinden gidemez!..
.
.
Kısa öyküleri sever miyiz? Hayatın içinden, bizden... Korkularımız, acılarımız, yaşanmışlıklarımız, anlaşılamadıklarımız... Ben severim.. Her hikayede konuk olduğum hayat için acabalarım, bazen tebessümlerim, bazen gözyaşlarım hazırdır.. Mesela "Vazgeçmek" hikayesinde öfkem, öfkemle beraber gözyaşım eşlik etti satırlara.. Her zaman söylerim, söylemeye de devam edeceğim korkarım.. Keşke vicdanı olmayanın evladı da olmasa!... Sonundaki şarkı önerisi ile hikayeyi tekrar okudum... Anlamı arttı mı, arttı vesselam
.
.
Ve "Yara" hikayesinin başındaki soruları çok sorguladım... Size de sormak istedim.. Yarası olmayan insan var mıdır? Hayatı boyunca yara almayan, mutlu ve hep sevilen biri var mıdır? Peki, hangisi doğrudur ; yarayı görmezden gelmek mi yoksa onu kabullenip sevmek mi?
