Tek bir damla bile kan dökmeden, tüm önemli düşüncelerin yok edilmesini sağlayan bir sistemde, insanı sürükleyip götürecek ideal bir şiddet, yaşam biçimi ve vücuda sahip olma çabasıydı. Oysa bizim işimiz bitmiştir. Bizim için gerçek bir vahşet dramaturjisi üretme ya da gerçek bir şiddete başvurma şansı sıfırdır. Yaşamımıza egemen olan şey simülasyondur.