feleka xayin
ji xelkê ra
şîr û mast
ji me re
êş û jan
xem û kul
didoşe.
ka bêje
ey feleka xayin
qelenê te
çend qurîş e?
ger xwîn bixwazî
va ye ez
serê xwe datînim
li ber xencerê
pêşî min bikuje !
em bi hevre mirin mirovno!
pênc hezar însan
ne şînahiya esmanan
ne xweşikbûna kûlîlkan
herikîna çem û robaran
û ne jî berbangên awaz çivîk xema me ne êdî.
stranên me yên evînî rawestiyan
lê negerin
dê bibişire bihar li bexçê
li zeviyê genim har û dîn
evîn zaroka herî çeleng û şîrîn
û nan û biratî û bextewarî
wê mîna dildarekê ramûse
rûyê xweşik ê jiyanê
wê bibare barana herkes li bendê bû