”Sevilen bir romanı yeniden yazmak bir edebi ustanın tarzını özümsemenin bir yoludur. Bazı yazarlar, çalışmaya başlamadan önce her gün belirli bir kitabı okumayı seçmişti. Okuma süreci bu yazarların, kalemi kâğıtla buluşturmadan önce ısınma yapmasına yardımcı olmuştu. Fransız yazar Stendhal, Parma Manastırı adlı romanını yazmadan önce her gün bir hükümet evrağı okurdu. Honore de Balzac’a gönderdiği bir mektupta Stendal, ‘Doğru tonu yakalamak için her sabah medeni kanunun iki üç sayfasını okuyorum’ diye yazmıştı. Somerset Maugham yeni bir romana dalmadan önce Voltaire’ in Candide’ini okuma ritüeli geliştirmiştir. Yazar, ‘böylece zihnimin bir köşesinde o anlaşılabilirlik, zarafet ve ince zekânın mihenk taşını tutuyorum’ diye belirtmişti.”
”Gerçek şu ki eğer her gün orada oturmazsan ilham geldiği gün orada olamazsın.”Dünya edebiyatından önemli yazarların alışkanlıkları, takıntıları, batıl inançları ve yazma rutinlerine dair ilginç bilgilerin olduğu eseri severek okudum. Fincanlar dolusu kahve tüketeni, gece yürüyüşüne çıkanı, arabada yazanı, mürekkep takıntısı olanı, renkli kağıt peşinde koşanı, kelime sayanı, seyahat edip inzivaya çekileni, hayalet yazar kullananı, odasını izole edeni, kendisi hapsedeni derken uzun ve değişik alışkanlıklar söz konusu yazarlar için. Hepsinin ortak olarak aradığı şeyse mutlak sessizlik ve yalnızlık. Sessizlik, benim de en sevdiğim ve şehir hayatında ise özlemini duyduğum bir değer. Okuduğumuz yazarlara ait ilginç bilgiler edinmek isteyenlere ve o büyük eserlerin hangi koşullarda yazıldığını merak edenlere önerebileceğim bir eser.
