Sıram Geldi

Süleyman Güden
Reklam
O kadar kendinden makul ki sorunun kendisi, muhattabı bilinmiyor.
Ne zaman valizimi toplayacak olsam, ardımda kalanlar yüzünden o bavulun fermuarı bir türlü kapanmıyordu.
Reklam
Çünkü kimsenin kalbi birinin hayatında iz bırakacak kadar büyük değildi.
Beni sevmeyenler için üzülecek vaktim yoktu artık.
Seni her gün daha uzak bir kıyıdan izlemenin kalbimi çizikler içinde bırakan kimsesizliğini anladım.
Neden mi bu kadar hırçınız? Cevabı basit, kapısından kovulduğumuz gülüşler var.
Reklam
Kendisi de biliyor aslında, dönmek hep eksiltir gidişleri.
Söylenmiş sözlerden daha değerli olan, söylenmeyen fedakarlıklardır.
Hadi bir kez olsun sabah akşama evriliyor diye hayranı olduğumuz şu dünyanın bir parçası gibi davranıp dürüst olalım. Kaçımızın çektiği acı kaçımızın umurunda? İç sesini dışardan dinleyen birine küçümseyen bakışlar fırlatmaktan çekinmiyorsunuz. Oysa acısı ne kadar da size benziyor değil mi? Bu yüzden kaçıyorsunuz işte, bir kez olsun geri çevrilmediğiniz bir kapıyı görmek sizi nasıl da korkutuyor. Çünkü bir başkasının kalbine açılan davetkâr bir kapı görmek korkutuyor sizi. İçerisi korkutuyor.