Bir şair tafrası tutturmuş gidiyorduk. Yüzüne baktıklarımızı maskeleri olmadan görüyorduk. Aşık oluyorduk ve bunu gerçekten yapıyorduk. Çocuk oluyorduk ve büyümek için gerçek hevesler ediniyorduk. Gece diyorduk, karanlıktan fazlası düşüyordu avuçlarımıza. Yaşıyorduk yani. Sahiden yaşıyorduk.