Sırların Cebri
Fernando PessoaSözler ve Alıntılar
HİÇTEN hiç kalır. Hiçiz biz.
Biraz güneş biraz hava ardımızda bırakır
Üstümüze çöken solunmaz karanlığını
Mütevazı ve kaçınılmaz toprağın,
Ertelenmiş cesetlerdir yaratılan.
Yapılan yasalar, seyredilen heykeller, yazılar odlar
Hepsinin kendi mezarı var. Eğer biz,
Bir iç güneşin kan verdiği tenler,
Yaşlanıyorsak, onlar niye yaşlanmasın?
Hikâyeler anlatan hikâyeleriz biz, hiç.
şair aldatıcıdır.
öyle mükemmel aldatır ki
acı çekiyormuş gibi yapacak olur
oysa acıdır hissettiği.
ve yazdıklarını okuyanlar
okunan acıda iyice hissederler,
şairin tanıdığı ikiliği değil,
kendilerinin asla hissetmediğini.
ve böylece onun çarklarında
döner, aklın oyuncağı,
bu küçük mekanik tren
adına kalp denen.
Bir akpapatyaya inanır gibi inanırım dünyaya,
Çünkü onu görürüm. Ama onu düşünmem
Çünkü düşünmek anlamamaktır...
Dünya, biz onu düşünelim diye değil (Düşünmek, gözleri bozuk olmaktır)
Ona bakalım ve anlaşalım diye yaratıldı...
Felsefem yoktur benim: Duyularım var...
Doğadan söz ediyorsam ne olduğunu bildiğimden değil,
Onu sevdiğimdendir, ve onu şunun için seviyorum ki,
Seven biri asla ne sevdiğini bilmez
Ne niçin sevdiğini bilir, ne sevmenin ne olduğunu...
Sevmek bu ezeli masumiyettir,
Ve tek masumiyet düşünmemek...
Sayfa 28Kitabı okudu
Tanrılardan tek dileğim
Bana bağışlamaları
Onlardan hiçbir şey dilememeyi.
Mutluluk
Bir boyunduruk
Ve mutlu olmak ezer insanı
Bütün ruh halleri gibi.
Ne huzurlu ne huzursuz, sakin varlığım
Daha yükseğe çıkmak istiyorum
Zevki veya acıyı
Tanıdıkları yerden insanların.
Sayfa 22Kitabı okudu
Hiçbir şeysin ama ruhunun derinliklerinden zihnine iştirak eden duygunun hayal olarak betimlenmesi seni yüceltiyor...
.