Okumak için çok heyecanlı olduğum bir kitaptı. Kitabın başlarında -ve tabii kitap boyunca- çok güzel cümleler var. İlk kısımları rahatlıkla anlıyorsunuz ve yazar irdeleyeceği sorunun, yani intiharın, altını tekrar tekrar çiziyor. Uyumsuzun ne olduğunu anlattığı kısımlardan sonra dili ağırlaşmaya başladı gibi geldi bana. Kesinlikle sindirerek okumak gerekiyor çünkü felsefi anlatımlar da yapıyor yer yer. Özellikle Don Juancılık bölümünde çok koptuysam da Dostoyevski'nin karakterlerini incelediği bölümde kaybolduğum kadar tekrar kitaba çekildim. O bölümü can alıcı buluyorum çünkü varoluşçu felsefeyi benimsemiş olan Dostoyevski'nin karakterleri üzerinden yapılan anlatım öncesinde okuduklarınızı daha da pekiştiriyor. Ve sonunda, çok beklediğim sisifos söyleni ile kitap bitiyor.
Sanırım başta bu kitabın denemelerden oluştuğunu unuttuğumdan, biraz daha farklı bir beklenti içindeydim. İntihar konusunu daha fazla inceler diye düşünmüştüm ama çok daha fazla farklı konuyla dallanmış gibiydi kitap.
İleride kesinlikle tekrar okuyacağım, ilgisini çekenlere tavsiye ederim.
