Herkese merhaba,Albert Camus’ün Sisifos Söyleni isimli denemesinden bahsetmek istiyorum.Bu kitabı ikinci kez okudum ilkine göre daha faza nokta şekillendi.Camus’ün yaşadığımız saçma döngü içinde neden intihar etmememiz gerektiğini anlattığı, zaman zaman saçma, zaman zaman mantıklı, ama hep gerçeklerden bahsettiği, varoluşçuluğun dibine girdiği kitabı.
Her sey tükendiği halde başkaldıranın neden intihar etmeyeceğini Camus şöyle açıklar; çünkü tükeniş onun icin bir gerekçe degildir.Razı olmayı benimsedikten sonra uyumsuzluğu da benimser.Çünkü intihar başkaldırının mantıksal bir sonucu degildir.İntihar, içerdiği razı oluş sebebiyle onun tam tersidir, en son noktasına götürülmüş bir kabullenmedir.
Kitapla alakalı eleştirim yine çeviri olacak maalesef.Tahsin Yücel tarafından dilimize kazandırılmaya çalışılmış bir kitap,çalışılmış diyorum zira yetersiz kalmış!Camus’ün okuduğum diğer kitaplarında bulduğum akıcılık yalınlık bu kitapta yok.Çoğu zaman öyle cümleler cikiyor ki karşıma ne öznesi ne yüklemi belli.Çoğunlukla noktalama isareti-özellikle virgül-eksikligi bariz bir sekilde dikkat çekiyor.Bir ara cumleleri ortaokuldaki gibi öznesine nesnesine tümlecine ayırırken buldum!Maalesef çeviri kurbanı olmuş kitaplardan.Okunmaz degil ama sakin bir kafa ve biraz ugras gerektiriyor,ne gerek var.Ayrıca da baska bir çevirisi de yok kitabın bildigim kadarıyla.Normalde ben Tahsin Yücel çevirilerini pek sevmem ilk başlarda bundan kaynaklandığını sandım lakin öyle değil cidden kötü bir çeviri.Ama bir şekilde bu kitabı okuyun.