Bir kitaba başlamadan önce, hakkında araştırma yaparım. Biraz yorumları okuyup birkaç alıntıya göz atarım. Zaten 1K'yı da bu maksatla kullanıyorum. Sivrisinek Sahili'nde de aynı şeyi yaptım ve bir kez daha farketmiş oldum 1000 kişi aynı şeyi söylemiş olsa bile insanın kendi okuması, yorumları ve hissettikleri bambaşka olabiliyor. Bu kitap için 1K da pek bir şey yoktu ben de sözlüklere ve bloglara bakmıştım. Büyük bir çoğunluk ortalara doğru tekrara düşüldüğünden, heyecanın ancak son kısımda tekrar yükseldiğinden bahsetmiş. Bence kitap bütünlüğü içinde çok başarılıydı. Konusu itibariyle sanki doğumdan ölüme doğal bir süreci anlatıyor gibiydi. Çalışan bir insanı düşünün: 25'inde de çalışıyordu 40'ında da, aynı şeyi yapıyor gibi ama bu bir süreç, 15 yıldır hiç değişmediğini sürekli kendini tekrarladığını söyleyemeyiz bence. Neyse bu mevzuyu haddinden fazla uzattım galiba. Aynı durumla Bülbülü Öldürmek, Şibumi ve Kumarbaz'da da karşılaşmıştım ama her seferinde yine de şaşırıyorum: Nasıl bu kitaba böyle diyebilmişler diye.
Mevzuya gelirsek: ilgi çekici konusu, kitabın arka kapağında da dediği gibi bir idealistin zorbaya dönüşmesiyle, tüyler ürperten sonuyla çok lezzetliydi. Akıcıydı. Merak da uyandırdı. Daha n'olsun.
Allie Fox'a zaman zaman hak verdim. Özellikle Amerika'yı terketme sebebine ve daha pek çok şeye. Zaman zaman da beni çok kızdırdı. Çok temel ve hayati bir noktada ayrıldık birbirimizden. Yine de sona geldiğimde üzüldüm kendisine. Kitabın kapağını buruk bir hüzünle kapadım. Haksız da olsa böylesini de haketmiyordu.
Hasılı keyifliydi.
Okuyunuz. Okutturunuz.
