Çi qas jî ji min dûr be
Ew qes jî kela dil xurt e
Dizanim, min pîva ye
Derdekî kûr e
Di tê de ez-ek difetisim
------
Ne kadar benden uzak olsa
O kadar da gönül sıcaklığı zordur
Biliyorum, ölçmüşüm
Derin bir derttir
İçinde bir ben boğuluyorum.
Rojekê ez bi dizî ketim dilekî
Di tê de, min temelê qesra hezê danî
Ku xwedî dil pê hesiya
Bi pîhnekê re belavela kir kêda salan
------------
Birgün gizlice bir kalbe girdim
İçinde, bir sevgi sarayı temeli attım
Kalbin sahibi öğrendiğinde
Yılların birikimini bir tekmeyle dağıttı
Bê gul û çîçek
Bê bihar û ax
Ax, bigirî adarokê bigirî
Ez xemgîn bajar bê zarok
Bi qasî helebçeyê, șîn im ez
--------
Gülsüz ve çiçeksiz
Baharsız ve topraksız
Ah, ağla martcık ağla
Ben üzgün, şehir çocuksuz
Halepçe kadar yeşilim ben.
Çi dem e ev!
Ka yên ku di zivistanan de
Civata çîrokan şên û germ kirî
Nexwe, dawiya serdema çîrokan hat
———
Ne demdir bu!
Nerde kışlarda
Hikayelerle sohbetleri şen ve sıcak yapanlar
Yoksa, hikâyeler döneminin sonu mu geldi
Lê tiştek heye, divêm tu bizanibî
Va ye, demsal zivistaneke rûspî ye êdî
Û tu
Hîn jî gulek î
------
Ama bir şey var, bilmeni istediğim
İşte, mevsim beyaz bir kıştır artık
Ve sen
Hâlâ da gül'sün...
Bayek jî dikare hinan tarûmar bike
Rojek jî dikare bibe dema jibîrkirina hinan
---
Bazılarını tarumar etmeye bir rüzgar da yeter
Bazılarını unutmaya bir gün de yeter