Siyaha çıkardı çocukluğumuz. Ne yana dönsek umut, kime tutunsak vefa... Gözümüz kara olsun sözümüz siyah; özümüz ah olsun vuslatımız siyah. Bir hikâye yazılsın, renksizler aslını bulsun. Ve unutulmasın ki ezelde yapılan kavilleşmenin bir tarafındasınız. Ve öyle bir kalem ki Talha Bora Öge'nin ki dokunacak hiç kimsenin dokunmayı akledemediği yanınıza... Ah çekin derinden derine ve anlayın ki sizi yaşatan nefes değil. Ah ile Umut arasındaki siyah bir zerre. Hissedilen ama tanımlanamayan!
-Sinan Yağmur-
Güzel bir cümle okursun acına merhem olur. Bilmezsin ki bir merhem kaç acıdan yapılır... Acıyı merheme çevirip bu kitapla yaramıza süren can dostum Talha Bora Öge'ye, edebiyatımıza kazandırdığı bu eser için sonsuz teşekkürler...
-Tolga Akpınar-
Siyah ama kara değil! Siyah, sadece bir renk değil. Siyah, tüm karanlığına rağmen aydınlatan bir fener. Siyahın nasıl aydınlattığını ben Talha Bora Öge'den öğrendim. Müthiş bir paradoks okuyacaksınız ve dahi sıradışı. Güneşin değdiği bir gölge bu; yani kararmayan, karartmayan. Gönlüne sağlık aziz dost.
-Turgay Güler-
(Tanıtım Bülteninden)
