Nasıl da komşudur hatırayla vicdan azabı!
Nasıl da her şey gözyaşlarına götürüyor bizi.
Ve sana dokunduğumda duyarım soğuğu, ey ölü,
İnsani kapının kara kilidi!
Ve düşünüyorum, acı rüzgârı dinliyorum kükrüyor,
Ve dalgalar vuruyor aşılamaz kıvrımlarıyla;
Gülümsüyor yaz; ve işte görüyoruz denizin kıyısında
Kumların mavi deve dikeni çiçekleniyor...
Victor Hugo • Kumulun Üstündeki Sözler