Sıvacı Hasan , Gülbahar'a özlemini şöyle dile getirirdi: "Ah Gûlê ! Bir sabah günahkar bir Dengbêjin sesiyle kulaklarımı tırmalasan bu mezranın cenderesinde, sabahı soğumuş mezranın ayazında sıcak sesinden bana seslensen. O zaman öksürük nöbetleri biter, sevdamın cengi son bulur. Sana uyanırım. Sonra merhaba Gülbahar derim. Merhaba nasılsın ardı sırası eksilmeyen öksürük nöbetlerim?"