Huzurlu günleriniz olsun... Bugün sizlere, yazar Zodi'nin (Merve Yıldırım) yazmış olduğu, @dexpub bünyesinde çıkan "Siyah Kelebek" kitabının yorumu ile geldim...
Acımasız bir apokaliptik düzen... Acımasız tanrılar ve mühürlü masumlar... Öyle ki Güneş ata, ölmeye bile izin vermiyordu... Ölenin ailesi de utanç mührünü taşımak zorunda kalıyorlardı... Tıpkı Sargas gibi...
Sargas Kuzey'in zenginliğini tadıp Güney'in pis sokaklarında pis işler peşinde iken tanıştığı Capella'nın doğuştan mühürlü olduğu için hiç cenneti görmemesini şans olarak görüyordu... Tanrılar vicdansız, kanunları da... Hayat, Sargas ve Capella'ya hiç acımamıştı...
Sargas'ın Siyah Kelebek hapishanesine girmeden önceki süreci okurken ağır bir evrenle iç içe oluyorsunuz... Gezegenlerin tanrılaştırma fikrini oldukça özgün bulduğumu söyleyebilirim... Akıcı bir kalem üslubuna da sahip ama çok acımasız... Yazar düşündüğü evreni oluştururken gereken gerçekliği gösterdiğini söyleyebilirim... Ve "T.vüze uğramak organ çalınmasından daha iyi" düşüncesini gördükten sonra kitaptan adım adım uzaklaştım diyebilirim... Evet distopik ve kitaba göre olması gereken bu ama benim düşüncelerime fazlasıyla aykırı söylemleri olduğunu da söylemek istiyorum...
Lakin bu tarz eser sevenler için bu ikileme hoşunuza gideceğinden eminim... İkinci kitap Capella'yı da sırf ilk kıtap açık bir sonla bittiği için okumak istiyorum... Belki ilk kitaptan daha insaflı bir konuya rastlarız diye düşünüyorum...
Teşekkürler...
