"İstemez olur muyum eskisi gibi sevebilmeyi, âşık olabilmeyi, kahkahalarla gülebilmeyi? Eskisi gibi zengin bir hayal dünyam olsun, geleceğe ilişkin tasarılarım, umutlarım olsun istemez miyim? Muhtelemen içimin derinliklerinde hâlâ aynı insanım. Ama yaşla yüzüme yerleşen kırışıklar kalbime de yerleşti. Gerçekçi oldum."
"Zaman bütün acıların ilacıdır, derler. Benim durumumda tersi oldu: Zaman geçtikçe, - yanan bir kor cildime yapışmışçasına,- acı, katman katman ilerledi; iç dokularım, yüreğim, ciğerim, hepsi cayır cayır yanar hale geldi."
"Galiba ben kendimden kaçıyorum... Bu yüzden de benim aradığım kişi, bana rağmen beni bulacak, gerçek ben'e ulaşacak, beni benimle tanıştıracak biri... Evet, ben bunun özlemi içindeyim."
"Gerisi, aradaki çizgiler, üzerimden akıp giden hayattı. Bana kuvvetle sarılsın, bütün acılarım dinsin... Hoş, sarılması da gerekmezdi... sadece dokunsa... sadece elini başıma koysa bile yeterdi... Bu ihtiyacımı nasıl olur da algılamıyordu - bütün hücrelerimin şefkat ihtiyacıyla sızladığını?"