Hayat böyle işte herkes için. önünde sonunda gidip bir duvara tosluyor İsteyerek ya da kendiliğinden. Her şey paramparça oluyor. Yine de vazgeçmiyorsun, koşup ortalığa saçılmış kırık dökük ne varsa toparlayıp tıkıyorsun bir yere, idare ediyorsun. Ben bir hoşça kal notuna tosladım, anne beton bir duvara, devrimciler babamın çok sevdiği kahramanlara. Geriye pek de bir şey kalmadı toparlanacak