Siyah Sardunyalar
Nilgün Şimşekİletiler
Nedense kalbimin tam ortası acıyor şimdi. Mutluluk acıtır mı?
Siyah Sardunyalar
HİKAYEMİZ
Bütün hikâyeler artık birileri onları anmaktan vazgeçene ve son tanık ölene dek yaşar.
Siyah Sardunyalar
Anlamıyorum. Yanağını her okşayışımda hüznü tenime değiyor...
Siyah Sardunyalar
Unutmadan ama unutmuş gibi yaşıyorlar. Kim onları suçlayabilir ki?
Siyah Sardunyalar
Zaman!
Zaman! Doğumdan ölüme giden çizgide bütün beklentileri sırtlayan, kimine gücü yeten, kimine yetmeyen, kimini önemseyip, kimini ise es geçen zaman... İçine ne doldurduğunu umursamayan, arkasına dönüp bakmayan, keyfe keder biteviye koşan, en ihtiyacın olmadığı anda ağır aksak topallayan insafsız zaman... İş yine ona düşmüştü.
Siyah Sardunyalar
çocuk kalabilsem
Çocuk olmak da zaten bilinen sonlara bile sevinebilmektir. Bazen nedenini sorgulamadan ısrarla sevinebilmektir.
Siyah Sardunyalar
Öyle zamanlar olur ki, iki kötünün iyisini tercih etmek zorunda kalır şu insanlar ve gitgide yaptıkları seçiminin salt mazeretlerine bağlanırlar. Tutunurlar. Aksi takdirde düşeceğine inanarak... Ne büyük aldatmaca! Minareyi çalarken kılıfı hazır tutmak ve kılıfın minarenin yerini alması... Köksüz bir ağaca tutunmak gibidir ya da yılana sarılmak gibi.
Siyah Sardunyalar
En derinden sadece en sevdiklerini yaralarlar.
Siyah Sardunyalar
Hep Sonradan
İnsanın yaşadığını fark etmesi için acze düşmesi kadar da hazin bir durum olamazdı
Siyah Sardunyalar .
Zaman sadece nefes almaya devam edenler için var olan bir kavram.
Siyah Sardunyalar