Zerdüşt'ün Işığında Yaşayan Bir Halkın, Zalimliğe Karşı Baş Kaldırının, Kahraman Babek'in Romanı
Babek kükredi, tüm gücü ile zincirleri kırıp parçalamak ve Halifenin üzerine atılmak istedi. Ferraşlar, siyah köleler onu zorla tutabiliyorlardı. Babek yeşil af mendili ayakları altına alarak ezdi ve ileri doğru yürüyerek, Halifeye meydan okurcasına,
Ey insan kasabı, ben ateşperestim ve ateşperest olarak da ölceğim!
Benim tanrım ebedi Güneştir! diye bağırdı. Sanki saray Halife Mutesim'in başında dönüp duruyordu, zorla kendini toparladı, bozulduğunu saklamaya çalıştı ve elini uzatarak Babek'in kılıcını kemerinde çekti
Bu kılıçla ne çok kafa kesmişsindir kim bilir?
Babek esefle başını salladı. Kılıcımın kabzasındaki çizgilerin sayısı kadar!.. Ne yazık ki hilafetteki insan kasaplarının tamamını kesip kurtaramadım! Halife dudağını dişleri arasına alarak kan çıkıncaya kadar sıktı ve hükümdarlara yakışmayan bir çılgınlıkla bağırdı:
Cellat...Cellat...Cellat!...
