Karşımdakini kendim gibi düşünmüşümdür, bu düşüncem her zaman müspet netice vermemiştir. Nelerle karşılaşmışımdır, saymakla bitmez. Dedim ya, hayatı yaşamak her şeye değer.
Babam çok vurdumduymaz bir adamdı, hiç tınlamıyordu bile. Babam pek çocuklarının üstüne düşmezdi, bir sefer olsun “Bu benim çocuğum” diyerek başımızı okşamamıştır.
Babam bir gece ölüm döşeğinde, ruhunu teslim etmek üzereydi.(..) Hepimiz başındayız. Baban yanında gidiyor ve onun için hiçbir şey yapamıyorsun. Bize göre; rahat bir ölüm. Ancak onu biz nerden bileceğiz? Onu ölen bilir.