Burayı terk ederken, aslında kendi ödlekliğimden de kaçıyordum, vazgeçtm anne, ne kadar pişmanım bir bilsen! Hayatın bizi tekrar bir araya getireceği umudunun çelişkisiyle yaşıyorun, onunla konuşma cesaretini kendimde bulur muyum, bilmiyorum
Ama endişelenme anne, yalnızlığın hiçbir şeyin açmadığı bir bahçe olduğunu unutmadım. Bugün onsuz yaşıyor olsam da bundan böyle asla yalnız olmayacağım, çünkü o bir yerlerde yaşamaya devam ediyor.