Şizofren Aşka Mektup

Özellikle hayatınızda çoğu şeyin iyi gitmediğini düşündüğünüz ya da kendinizi yalnız hissettiğiniz bir döneminize denk geldiyse -ki genelde bu tarz dönemler çoğumuzun hayatında ne hikmetse daha fazla yer kaplar, melankolizm hastasıysak demek ki...-bir çırpıda okunur bu kitap... En başta sıcak ve samimi gelir her cümlesi sanki kendinizi okuyormuş hissine kapılırsınız fakat kitap bittiğinde içinde bulunduğunuz depresyonun iki kat daha derininde hissedersiniz kendinizi.

Cinsel kimliği beni ilgilendirmez fakat Cezmi Ersöz 'ü okurken kafamda sürekli bir kadın seslendiriyor yazdıklarını. Neden bilmiyorum ama çok ilginç. Oğuz Atay okurken , bukowski okurken vb. erkek sesi ile beynime işliyorum. Yalnız Cezmi ersöz'ün kitaplarında bu oluyor.

Daha önce Cezmi Ersöz okumadıysanız bu kitabı ile başlamayın. Melankoliyi içimizdeki yok oluşu cümle yapabilen ender yazarlardan.

Bu kitap içimi çok acıttı.

Yalnızlıktan boğulduğunuz bir anda elinize alıp 1-2 sayfa karıştırmalısınız. Hem kadın gözünden hem de bir erkek gözünden anlatılanlar kesinlikle ilgi çekici. Okurken satırların arasında kayboluyorsunuz. Benimsediğim çok cümle oldu kitap içerisinde, "işte bu" dediğim hisler... Okuduğum ilk Cezmi Ersöz kitabı ve son olmayacağına eminim.

Birbirinin yalnizligina ortak olmus ama çare olamamış iki insan...
Kangren olmus bir aşk...
Ve mutsuzlukla beslenen iki sevda...
Biri ayriyken, diğeri yanyanayken acı çekiyor.
Bazen bir kitap okursunuz ve her kitaptan sonra yine yeni yeniden eliniz o kitapa gider. Bu kitapda öyle...

Kaybetmişliğin bir öyküsü...
Kitap bana pek hitap etmedi olay bakımından lakin cımbızla çekebileceğini güzel sözler vardı. Bu kitabı okurken biraz bilinmeyen bir kadının mektubu kitabına benzettim. Haram sevdalar yüzünden acı çekmişlikler işte yeniden karşımıza çıkıyor. Kendinizi melankolide ve aşırı yalnızlıkda hissediyorsanız bir günde bitebilecek güzel bir kitap okuyun farklı yaşamlar tadın en azından

Seninle de olmuyor, sensizde olmuyor. Melankolik bir sevginin, melankolik kişilerinin, kendi boşluklarında kendilerini boğması, başkalarında kendi aşklarını araması, karmaşık duygularla, asıl hislerini saptırarak, sevgilerini melakolikliğe sürüklemeleri...

Senin için bir ilişkide girilebilecek bütün kimliklere bürünmedim mi?
Önce aşkla olmasa da, kalbinin boşluğuyla tutunduğun bir can yoldaşıdım.
Yüreğin bir başkasına kapılarını açtığında, hayatından dışlanıp, unuttuğun oldu sonra.
Başka hayatlarda, başka ilişkilerde seni unutmaya çalışırken, belki de aslında sadece seni ararken, kıskançlıktan deliye döndüğün oldum.
Kalbime geri dönmek istediğinde, gururumun gemilerini yakıp, metresin oldum.
Vicdanın oldum senin.
Merhametin oldum.
Pişmanlığın oldum.
Hazzın en sıradışı boyutlarını seninle paylaşan fahişen oldum.
Arkadaşın oldum.
Kardeşin oldum.
Sevgilin oldum.
Söylesene kaç kez biçim değiştirdi bu ilişki?
Kaç kez kimlik değiştirdim seni sevebilmek için?

Çok nadirdir, bir kitabı ikinci kez okumam, ama bunu bilmiyorum artık kaç iki kez okuyacağım. Gerçekten yukarıdaki dizelerden anlaşılıyor, yazım tarzi, kelimelerin ağırlığı.
Okumak için geç kaldığım kitap.

Duygular her insanda farklı boyutlarda var insanoğlu var olduğundan beri. Bir çoğu ifade eder, bir çoğu sadece içinde yaşar. Cezmi Ersöz, duyguları ifade etmekle kalmamış bir çok insanın hislerine de tercüman olmuş. İfadelerin etkileyiciliği kaleminin gücünü ortaya koymuş fazlasıyla. Ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi dedirtmeyi başardı. Duyguların yoğunluğu karamsarlık kıyılarında dolaştırsa da her iki karakterin de iç dünyasındaki ruhsal çalkantıları ele alış şeklindeki başarı okunmaya değer kılıyor kitabı. Doyurucu duygu aktarımı beklentilere cevap veriyor. Duygusallıktan ne anladığınız ve ne ölçüde sizde yer edindiği ile ilgili sizde yankı bulacaktır. Gerçekçi bakış açısına sahip insanlara hitap etmeme ihtimali yüksek olsa da duygu yoğunluğunun insanlarda bıraktığı etkinin varlığını ve bu gerçekliği görmek adına fikir sahibi olmak için okunması gerekli. Altını çizdiğim bir çok satırda bana da tercümanlık yaptığını rahatlıkla söyleyebilirim. Takdiri hak eden satırlara ve etkili bir anlatıma sahip. Diğer kitaplarını da tereddütsüz almam için bana referans niteliği taşımakta bu kitap. Hissederek okumanız dileğimle.

İyiliklerim bile, güçsüzlüğümdendi… Yanındaydım onların, yan yanaydım. Ama hiçbir zaman onlarla birlikte olmadım, hiçbir zaman kabullenemedim varlıklarını. Onlarla yan yana göründüm ve hemen uzaklaştım. Yaptıkları hiçbir şeyi onaylayamadım. Bu yüzden beni hiçbir zaman affetmeyeceksiniz biliyorum.
İşte bu benim asıl dramım.

Yalnız bir adamın hayali sevgilisi üzerinden tüm kadın - erkek ilişkilerini, ilişki çıkmazlarını , melankolik ama bir o kadarda samimi bir şekilde anlatıyor. Cümleler yazarın ama hisler sanki sizin. Kitapta kesin bir biçimde kişilikler ayrıştırılmamış.Burda iki sevgili mi var tek kişi mi? Tek kişi ancak bu çizgi net çizilmediği için okuyucular iki kişinin çıkmazdaki ilişkileri olarak yorumlamış.Zaten kitabın isinden de anlaşılacağı üzere Şizofren Aşka Mektup. Kitapdaki yalnız adam iki kişilikli ama dediğim gibi net bir biçimde verilmediği için böyle görülemeyebilir. Kişinin iç dünyası ile gerçek dünyası daha açık ifade edilmeliydi. Sonunda duygularını ve farkındalığını kabul etmiş birinin mücadelesi anlatılmış.Kişi adeta psikolojik bir savaş veriyor. Platonik aşıksanız yada aşıkken nedensiz yere terk edilmişseniz sizi içine çekecektir ama melenkolik olabileceğiniz konusunda uyarıyorum sizi.

Sıkıcı, iç karartıcı, depresyonda değilseniz sokacak, depresyonda iseniz de seviyesini arttıracaktır. Sevmiyorum bu tarzı, belki de ondan bu düşüncelerim. Melankolik kitap severler beğenerek okuyacaktır fakat ben okuduğum kitapta böyle iç sıkılmalarına pek gelemiyorum.

Güzel bir başucu kitabı Cezmi Ersöz güzel yazıyor.Erkek açısından bayan açısından ele alındığında iki taraf için farklı bir tadı var.Aşk acaba bir şizofrenlik haline mi bürünür.Herkesin yaşadıklarına göre şekillenen farklı anlamlar içeren farklı duygular veren bir kitap.