Kendimi yakın bulduğum nadir insanlardan biriydi Mevlâna İdris ağabey. Ruhum yakındı ona. Benzer kayalara çarpıyor, benzer sularda çırpınıyorduk. Bu dünyadan göçtüğünü öğrendiğimde Millet Kütüphanesin'de çalışıyordum. Çalıştıklarımı unuttum, derin hüzün kapladı içimi. Daha erken değil miydi dedim içimden. Tabi bir de ona sormak lazım... Ve vakitleri tayin edeni düşündüğümüzde ne erken ne de geçti. Evet herkes gider ve hepimiz gideriz...
Neyse kitaba gelelim. Kitabı çok beğendim. Hatta kocaman sarılmak geliyor içimden :) Az, öz ve derin. Resimler de manidar olmuş. Resimli kitaplara bayılırım, okumadan önce incelemek güzel oluyor :) Belki verdiğim paraya değmez diyenler olabilir. Küçücük bir kitap çünkü. Ne anlamlar yüklediğine bağlı bu biraz. Kimsenin kitabına kimse karışamaz tabi :) Bir de şizofreni üzerinden çok şey anlatmış, ince ince işlemiş anlamları.
Vee son:
"Bir yerlerde buluşuncaya/bulununcaya kadar, hoşça kal."
