"Günlüğüme son yazışım olacak bu seferki. Olanları anlatıp noktayı koyacağım. Yazmam, anlatmam gerek her şeyi, içimdekileri. O zaman rahatlayacağım ve bir kez daha yeni bir hayata başlayacağım. Ancak, geçmişteki her şeyi silip unutmaya çalışarak başlamayacağım bu kez. Defterimi her gittiğim eve götüreceğim ki, yeni hayatların sıfırdan başlamak olmadığını hatırlatsın bana. Acı, keder, kötülük yeni başlangıçlarla son bulmuyor. Kendini kandırmak demekmiş aksini hayal etmek. Önemli olan, geçmişi hep içinde taşıdığın hâlde onunla barışabilmek, yeni hayatının içinde bir yere sığdırabilmek, geleceğe öyle adım atmakmış. Artık anladım."
Bazı insanlar hayatımıza tıpkı o ağaçlar gibi giriyor ve bizi kandırıyor. Görünüşleri ve tavırları büyüleyici, o incir ağaçları gibi. Ancak meyveleri zehirli...