Özellikle aristokrat sınıfın gelecekte toplumu yönetecek olan bireylerine para karşılığı felsepolitik, sosyoekonomik ve toplumbilimi alanlarında dersler veren, nitelikli öğretici sınıfın mensuplarınca, iyi-kötü, ahlak, erdem gibi konularda ortaya koydukları savlara karşı Aristoteles'in bunları çürütmek için başlattığı karşı çıkışın manifestosudur bu kitap. Öyle ki sofistlerin ''söylemeleri muhtemel'' sözlerine ve yorumlara karşı bile nasıl düşünülmesi gerektiğini irdeliyor.
''İnsan herşeyin ölçüsüdür.'' görüşüne karşı (bana göre) çaresiz kalmıştır Aristoteles. Ve kendi felsefesini bile yerle bir edecek olan sofistlere karşı bu denli muhalif çıkışının nedenleri de burada yatmakta.
Aristoteles'in bu ayaklanmasına: “Ben sofistlerin çürütmelerinden ve aslında paralojizmden başka bir şey olmayan görünüşte çürütmelerinden söz edeceğim.” diyerek başlar. Buradaki tutumuyla sofistlerin görüşleriyle Aristoteles'in ezberini bozduğunu söyleyebilirim.
Sofistler özne bazlı bir felsefeyi savunarak, ''yeni insanı'' ortaya çıkarma gibi bir ideale sahip olduklarından, bilgiye giden yolun akıldan önce duyularla kazanılan bir edim ve insandan insan duyu eşiğinin değiştiği için her bilginin kesinliği tartışılmalıdır dediklerinden oldukça sarsmıştır dönemin dünyasını. öyle görünüyor ki sarsılan sadece dünya olmamış. :) Sınırlı bir zihnin özgür olabileceğini söyleyen biri için kaçınılmaz son elbette bu olacaktı tabi.
