" Hüznün deryasında kendi kendini kaybettiğinde aynı anda da kendini bulurdu. Kendini bulduğu anlarda ise asıl kayboluşunu yaşardı. Bütün çileleri, kimsesizliği, kimsesizliğin verdiği acıları, geçit resmi yapardı beyninden ve yüreğinden. Geçit resmi bittikten sonra olurdu asıl olan; her geçişte yüreğinin bir yerlerinde bir şeyler kalırdı bu geçit resminden. Şehirlerin bayram yerlerinin, insanlar çekildikten sonraki haline dönerdi gönlü. "