Sokakbaşı

Hasan Ejderha
"Yalnız olsaydı kesinlikle ağlardı."
"Rahmetli babam bir gün Sokakbaş'ında otururken sıkılmış ve Karamanlı Mahallesi'ne öte gideyim de dövüşecek birilerini bulayım diyerek yola çıkmış. tekken'in yokuşunu tırmanır tırmanmaz bir adam önüne atlayarak, 'Gel bakalım dövüşüyorsan' demiş. Rahmetli babam da, 'Geçmişine atana rahmet, ben de Karamanlı ya dövüş aramaya gidiyordum' demiş."
Reklam
"İhsan o günden sonra hayatının sonuna kadar; 'Âşık oldun mu?' diye soranlara, 'elbette' diyecekti ve her zaman şu cümleyi de ekleyecekti: 'O şimdi evde.' Bu cümleyi de ekleyince o günleri yeniden yaşıyormuş gibi boşluğa bakıp bir filmi seyrediyor gibi gülümseyecekti."
"Sanki bilerek hüzne teslim olurdu. Hatta bazı zamanlar, 'Hüzünden, hüzünlenmekten hoşlanıyor muyum ne?' diye kendi kendine sorduğu bile olurdu. Hüznün deryasında kendi kendini kaybettiğinde aynı anda da kendini bulurdu. Kendini bulduğu anlarda ise asıl kayboluşunu yaşardı."
"Rahmetli babam bir gün Sokakbaş'ında otururken sıkılmış ve Karamanlı Mahallesi'ne öte gideyim de dövüşecek birilerini bulayım diyerek yola çıkmış. tekken'in yokuşunu tırmanır tırmanmaz bir adam önüne atlayarak, 'Gel bakalım dövüşüyorsan' demiş. Rahmetli babam da, 'Geçmişine atana rahmet, ben de Karamanlı ya dövüş aramaya gidiyordum' demiş."
Sayfa 29 - Eşik yayınlarıKitabı okudu
"İhsan o günden sonra hayatının sonuna kadar, " Âşık oldun mu? "diye soranlara, " Elbette" diyecekti ve her zaman şu cümleyi de ekleyecekti: "O şimdi evde." Bu cümleyi de ekleyince o günleri yeniden yaşıyormuş gibi boşluğa bakıp bir filmi seyrediyor gibi gülümseyecekti. "
Sayfa 76 - Eşik yayınlarıKitabı okudu
Reklam
" Hüznün deryasında kendi kendini kaybettiğinde aynı anda da kendini bulurdu. Kendini bulduğu anlarda ise asıl kayboluşunu yaşardı. Bütün çileleri, kimsesizliği, kimsesizliğin verdiği acıları, geçit resmi yapardı beyninden ve yüreğinden. Geçit resmi bittikten sonra olurdu asıl olan; her geçişte yüreğinin bir yerlerinde bir şeyler kalırdı bu geçit resminden. Şehirlerin bayram yerlerinin, insanlar çekildikten sonraki haline dönerdi gönlü. "
Sayfa 69 - Eşik yayınlarıKitabı okudu
" İhsan artık kaçaktı.Yüreğinden kaçacaktı." dokunsan ağlayacak" derler ya! Ağlayabilse, en acıyan yerine dokunacaktı. Bilse en acıyan yerini acıtacaktı.. "
Sayfa 7 - Eşik yayınlarıKitabı okudu
Bir gün önce, bisiklete binen çocuğun arkasından koşarken bisikletten daha çok kırmızı beyaz elbiseli kız ile birlikte koşmak hoşuna gitmişti. Sapan ile düşündüğü on kadar cevizi kırmızı beyaz elbiseli kıza verince çok sevinmişti kız. Ancak İhsan, kırmızı beyaz elbiseli kızın sevinmesine ondan daha çok sevinmişti. Kız da onun sevindiğini anlamıştı. Kız, sevinerek cevizlerin bedelini misli ile ödmeişti. Menevişti gözleri, gözlerinin menevişi İhsan'ın gönlüne düştü. Düşünce gözlerinin menevişi İhsan'ın gönlüne, ikisinin de etrafına kelebekler üşüştü. İkisi de şaşırmıştı. Artık İhsan'ın yüreği uçtu uçacak bir kuştu.