Sokak Kızı
Panait IstratiYorumlar ve İncelemeler
Karpatların mı Dostoyevskisi¿
Bir arkadaş sohbeti sırasında duydum ilk 
Panait Istrati adını, değişik bir isimdi hatta bizdeki birini birilerine benzetme güdüsüyle kendisine “Karpatların Dostoyesvskisi” dendiğini de öğrenmiş oldum ve her zaman olduğu gibi burada takibe başladım, alıntı ve incelemeleriyle karşılaştım bolca, hatta 
Bu Ülke, 
Tutunamayanlar, 
Sokaktaki Adam gibi pek çok kitapta adının geçtiğini fakat hiç dikkat etmeden okuduğumu farkettim ve nihayet sahaftan aldığım 
Sokak Kızı (Nerrantsula) ile kendisiyle tanıştım.
Dostoyevski demişken şu paragraf 
Yeraltından Notlar’da olsa yadırgar mısınız¿
“Zavallı insancıklar! En küçük bir aksilik, hiçliğinizi meydana vurmanıza yeter... Saadetiniz gibi acınızda da korkaklık vardır. Göklere kadar çıkan haz çığlıklarını bilmezsiniz siz... Hiçbir iniltiniz cehennem kuyularına kadar inmez. Anlamı yüzlerden yoksun ve kendinizi tanımayacak kadar kör olan zavallılar, mutlu olunuz, ama acaba diyorum, bu sakınganlığınız bir beyin yarasından çok, bir kalp sakatlığından ileri gelmiyor mu? Acıyorum size, insancıklar!”
#134101036
Sokak Kızı (Nerrantsula)’nda yazar, okurken Yeşilçam filmi izliyor hissiyatıyla, okumadım ama duyduğum, az çok izlediğim kadarıyla 
Gülseren Budayıcıoğlu işlerindeki aile dramlarını, mahalle sevdasını, dostluğu, bir kadını elde etmek için yapılabilecekleri, aşkı, Romanya (İbrail)’den İskenderiye’ye, İstanbul’a kadar öyle bir yalınlıkla anlatıyor ki kitabı elinizden bırakmadan bir çırpıda okuyacaksınız, belki de benim gibi bitmemesi için kendinizi zor tutacaksınız...
Ayrıca 
Yaşar Nabi Nayır çevirisiyle okudum, tavsiye ederim.
Kaliteli kitaplarla kalın...
Aşkın Felaketleri
Herkesin bir derdi var, durur içerisinde..
Tuna Nehri kıyısında Romanya'nın İbrail kentinde bir yahudi çocuğudur anlatıcımız Marko. Bir gün komşu kızı yetim ve öksüz olan Nerrantsula ile tanışır ve kader çizgisi buna göre çizilmeye başlar.
Bu birliktelikte bir erkek daha vardır: Epaminonda. Bu yönüyle bana 
Bizim Büyük Çaresizliğimiz kitabını hatırlattı. Çocukken birlikte yaşadıkları maceralar da yıllar önce okuduğum 
Kumral Ada Mavi Tuna'yı animsattı.
Aşk iki kişi için mutluluk üç kişi için felakettir. Bu kitap da o felaketin anlatısı. Olaya sonradan dahil olan Aurel de en az onlar kadar feleğin sillesini yemiş bir gençtir.
Romanya'da başlayan bu yolculuk Iskenderiye'ye uğrar ve sürpriz bir şekilde Istanbul'da Boğaziçi'nde noktalanır.
Kendisi de İbrailli olan Romen yazar Panait Istrati'den ilk okumamdı. Ve gerçekten diliyle konuyu işleyişiyle çok hoşuma gitti. Ayrıca çok tanıdık ve "bizden biri" gibiydi. Çünkü kendisi de ömrünün büyük çoğunluğunu dönemin Osmanlısında geçirmiştir.
Diğer kitaplarını da zamana yayarak okumaya niyetliyim. Sizlere de tavsiye ederim.
