"Sessiz sakin çocuklar kendilerini hemen belli etmezler. Onların hayattan tek beklentileri fark edilmektir. Deniz fenerleri gibi bir yanıp bir sönerek oldukları yerde yaşamlarını sürdürmeye çalışırlar. Kime ne faydaları dokunur bilinmez ama, onlar hep bir gün tamamen unutulma korkusuyla yaşarlar."
"Bir viranede, bir duvarın köşesi annemdir benim. Teneke kutunun içinde yanan ateş, babam... Babam ölür, daha ben uykuya yeni dalmışken. Annemin kolları soğur. Büzüşüp kalırım; küçüklüğümle hayatta kalmak derdi arasında."