“Gerçekliği yeniden yapamaz insan,” dedi babasına. “Olduğu gibi kabul etmeli onu. İnsan durduğu yeri muhafaza edip yaşananları olduğu gibi kabul etmeli.”
Hayatının yıllardır olmadığı kadar efendisiyken hayatına neden güvenmezlik ediyordu ki? Sakin, dürüst bir biçimde düşündüğünde daha yaşayacağı yıllar olduğunu görürken yok oluşunun eşiğinde olduğunu düşünmek için nasıl bir nedeni olabilirdi?
“Ne olsa işe yarardı biliyor musun?” dedi. “O kayıp sesin tınısı. Sevdiğim sıradışı adamın sesi. Eğer o burada olsaydı, bence tüm bunlara katlanabilirdim. Ama onsuz yapamıyorum."